ATATÜRK DİYOR Kİ

Efendiler,

Bir takım şeyhlerin, dedelerin, seyyitlerin, çelebilerin, babaların, emirlerin arkasından sürüklenen ve kaderlerini, hayatlarını, falcıları, büyücülerin, üfürükçülerin, muskacıların ellerine bırakan insanlardan oluşan bir topluluğa, uygar bir ulus gözüyle bakılabilir mi?

Ulusumuzun gerçek niteliğini yanlış bir yolda gösterebilen ve yüz yıllarca göstermiş olan bu gibi adamları ve kurumların yeni Türkiye devletinde, Türkiye Cumhuriyetinde çalışmalarına göz yumulmalı mıydı? 

Buna önem vermemek, ilerleme ve yenileme adında en büyük yanılgı olmaz mıydı?

Şunu söylemeliyim ki biz,  her araçtan, yalnız ve ancak bir ülkü için yararlanırız. O ülkü şudur: Türk ulusunu uygar toplumlar arasındaki yaraştığı kata yükseltmek ve Türkiye Cumhuriyetini sarsılmaz temeller üzerinde her gün daha güçlendirmek; bunun içinde zorbalık düşüncesini öldürmek.

Efendiler,

Sizi günlerce işlerinizden alıkoyan uzun ve ayrıntılı sözlerim, en sonunda tarihe mal olmuş bir çağın öyküsüdür.

Bunda ulusum için ve yarınki çocuklarımız için dikkat ve uyanıklık sağlayabilecek kimi noktaları belirtebilmişsem kendimi mutlu sayacağım.