ESKİ YOZGAT’TAN İNSAN MANZARALARI (4)

Bir şehrin ileri gelen kişileri makam ve mevkileri nedeniyle zaman zaman hatırlanır, anılırlar. Ama bazı kişiler vardır ki onarla ilgili anılar, anekdotlar, yaşananlar her vesile ile tekrarlanır. Hayatta iseler kulakları çınlatılır, vefat etmişlerse rahmetle anılırlar. 1940 lıyıllarda Yozgat’ın şehir nüfusu 9.000 civarındaydı. Yozgat’ın çarşı esnafı işlerin tavsadığı zamanlarda bir araya gelir ortalığı kumrudurlardı(karıştırırlardı). Bunların elebaşısı da Belediye nikâh memuru Bekir Sıddık Seyfi, namı diğer Kel Bekir’di. Bekir bey, aslında çok fedakâr yardımsever birisiydi. Kardeşininiki çocuğundan birisini evlat edinmiş onlarıyetiştirmek için evlenmemişti. Kulakları olduğundan biraz büyükçe, Hitler bıyıklı bir zat-ı muhterem idi. Onunla ilgili onlarca anı varsa da ben bu yazımda hoşuma giden bir kaç anıyı sizlerle paylaşacağım. İnanıyorum ki yazımı okuduktan sonra sizlerde kulağınıza gelen bazılarını hatırlayıp rahmetle anacaksınız.
Bekir daha ortaokuldayken tabiat bilgisi dersinde öğretmen sorar “bir çocuğu yılan sokunca ne yapılır?” Bekir yanındaki arkadaşının kulağına fısıldar “ılıngaç’a (salıncak) koyar sallarız.” Cevabı öğrenen arkadaşı hemen ayağa kalkar hocam, hocam diye parmak kaldırır. Talebesinin kapasitesini bilen öğretmen “dur bakalım sen bir cevher yumurtlayacaksın ya söyle bakalım ne yapılır” deyince ılıngac’a kor sallarız der. Öğretmen de “o söz senin değil yanındaki piç’inbiliyom” diye cevap verir.

Yozgat’ta Piyade alayı vardı. Bekir de askerliğini Yozgat’ta piyade alayında yapmıştı. Bir gün alay Abdullanın bostanında teftişten geçiyor. Gelen paşa teftişi yaparken aniden bir bölüğün önünde durur iki kişiyi yakasından tutar beş adım öne çeker ve “siz şurada durun” der. Teftiş bittikten sonra alay komutanına şöyle söyler “bunlara dikkat et, bunların ikisi bu koca alayı karıştırır”.O iki kişiden birisi Kel Bekir’dir.

Bir gün alay üç tabur ve aralarında epey bir mesafe olarak Sorgun tarafına gece yürüyüşüne çıkar. Bekir de sondaki üçüncü taburdadır. Alay Muslubelen’i çıkınca gecenin karanlığı ve sessizliğinde yaaaaat! Diye bir komut verilir. Tabur yatar, kalk komutu gelmeyince de gecenin yorgunluğu ile uykuya dalarlar. Bu arada Çalatlı’ya varan birinci ve ikinci taburlar beklerler ki üçüncü tabur da gelsin ama üçüncü taburdan haber yok. Komutan haber almak için birisini gönderir ki üçüncü tabur yatmış uyuyor. Gelen asker sorar “ne oldu, niye yatıyorsunuz ?” Derler ki komut geldi yatın diye bizde yattık. Günler sonra bu işin altında da Kel Bekir’in parmağı olduğu ortaya çıkar.

Bir anekdot da yeğeni değerli eniştem Veteriner Vedat Manacıoğlu’ndan; Bekir Bey, bir ara kafayı Yozgat meteoroloji istasyonunda çalışan görevliye takmış. Her gece oradan geçerken bahçedeki yağmur suyu ölçme istasyonuna çişini yapıyormuş. Memur da biriken suyu sabah telsizle Ankara’ya bildiriyormuş.Birkaç gün böyle devam edince genel müdürlükten aramışlar. Demişler ki “ üç günde bir aylık yağış miktarı bildirdiniz, ne oluyor Yozgat’ı sel mi götürüyor?”

Bayındırlık müdürlüğünde yaşlı bir hizmetli vardı. Nohutlunun eteğinde Çatak mahallesinde otururdu. Bekir Bey bir muziplik olsun diye müezzine biraz para verip onun salasını verdirir. Karısı “yiğidim ölmüş, yiğidim ölmüş” diye dizlerine vura vura ağlayarak Bayındırlık müdürlüğüne gelir ki kocası sapasağlam oturuyor. Zavallı kadın, nereden baksan 15-20 dakika süren bir yolu perişan bir vaziyette koşmuştu.

Yine başka bir gün bu sefer de Emekli Emniyet müdürümüz Sayın Aykut Cengiz Engin Beyin babası Şair Mehmet Bey’e aynı şeyi yapar. Mehmet Bey, Bekir Bey ve dostları her sabah önce kahvede buluşup bir sabah kahvesi içtikten sonra işlerine giderlermiş. O sabah şair Mehmet Bey geç kalmış. Bunu fırsat bilen Bekir Bey hemen cami hocasına sala verdirmiş. Bir şeyden haberi olmayan Mehmet Bey çarşıya doğru yürürken karşılaştığı kimselerin kendisine şaşkınlıkla baktığını fark eder ama bir şey de sormaz. Çarşıya vardığında durumdan haberi olur “ gözün kör olmasın Bekir bana da mı yaptın” der.

Bekir Bey, Allıların İbrahim Bey ve şair Mehmet Bey ayrılmaz üç arkadaştırlar. Mehmet Bey Çekerek’teki görevinden Yozgat’a gelince hemen Bekir’in yanına uğrar. Bekir’i çok üzgün ve durgun gören Mehmet Bey sebebini sorunca, üzgün bir ses tonu ile İbrahim Beyin vefat ettiğini söyler. Mehmet Bey ağlamaya başlar, İbrahim Bey’i övücü sözler söyleyerek mezarına götürmesini ister. Yolda giderlerken Mehmet Beyin koluna birisi girer. Gözü yaşlı Mehmet Bey, o üzüntü ile koluna gireni önce fark edemez, sonra İbrahim Bey olduğunu görünce “ulan Bekir” diyerek o anda aklına gelenleri sayar.

Bir gün Çamlığın orta burnunda evi olan tulumbacı (itfaiyeci) şişman Halil ağaya misafir olur. İçki sofrasında demlenirlerken Halil ağanın ortalıkta dolaşan hindisi gözüne takılır. Halil şu hindiyi kes de yiyelim der. Halil ağa “kesemem onu kuluçkaya yatıracağım” diye cevap verir. Halil ağa bir ara sofradan uzaklaştığında Bekir Bey, rakıya bandırdığı ekmekleri hindinin önüne atar. Sarhoş olan hindi bir müddet sonra çırpınmaya başlar. Bekir Bey bağırır “Halil, hindiye bir şey oldu ölüyor galiba, mundar olmadan keselim şunu.” Şaşıran Halil ağa telaşe ile hindiyi keser, pişirir afiyetle yerler.

Çapanoğlu Büyük camiinin sebilinin yanında küçük bir kulübesi olan yaşlı Mehmet ağa vardı. Cıncık boncuk satardı. Bir hayli şişman bir karısı vardı. Argo da çok şişman kadınlara camız ineği gibi derler. Bekir Bey işi olmadığı zamanlarda çarşıda rastladığı gençleri Mehmet ağanın yanındaki komşu dükkânın sahibine gönderir dükkân sahibine “amca bi camız ineği arıyom, sen kimde olduğunu biliyomuşşun” dedirtirmiş. Dükkâncı da “aha, şu adamdabi kısır camız ineği var” diye Mehmet ağayı işaret edermiş. Mehmet ağa bu göndermelere alışkın olduğundan, çok fazla asabiyet göstermeden “get oğlum sen gardaşımın oğlusun, seni gönderen dürzüyü ben biliyom” diye cevap verirmiş. Burada kastedilen dürzü tahmin ettiğiniz gibi nikâh memuru Bekir Beyden başkası değil elbette.

Yine bir seferinde bir köyden gelen iki kişi satınalmak için çıkma bir çatal kapı (iki kapılı) ararlarken Kel Bekir’e rastlarlar o da fırsatı kaçırmaz onları hemen Mehmet Ağaya gönderir. Onlarda gidip “Selamünaleyküm dayı sende çatal kapı varmış” diye müracaat ederler. Mehmet ağa hiç göz aşinalığı olmadığı bu iki köylüyü çok fena azarlayıp kovar. Mehmet ağanın karısını tarif için bazen camız ineği bazen de çatal kapı derlerdi.

Yine bir gün başı çok ağrıyan bir ahbabına (ismi bende saklı) ağrı hapı diyerek müshil hapı içirir. Yarım saat kadar sonra ahbabı, “ulan karnım gurulduyo” diye söylenmeye başlar ve hemen akabinde hızla kalkıp eve doğru koşarcasına yürür. Yolda büyük abdestini tutamaz hale gelir.Paçalarından sızmaya başlayınca Cumhuriyet mektebinin yanındaki köprünün altında pantolon paçalarını çorabının içine koyup koşmaya başlar. Evin bahçe kapısına gelince de hanımına “suyu yetiştir, suyu yetiştir” diye bağırır.

Yozgat’ın iki delisi vardı. Küçükkafa Ahmet ile 4 yaşındaki çocuk zekâsına sahip Küçük Osman.Bunlar, nedendir bilinmez birbirlerini hiç sevmezlerdi. Küçük Osman, KüçükkafaAhmet’dençok korkar, onu görünce hemen kaçardı. Kel Bekir o sıralar Yerköy’de olan Küçükkafa Ahmet’i Yerköy’den kok kömürü getiren kamyonculara getirtip bir masa altına saklar ve Küçük Osman’ı çağırtır. Osman gelince ona “Ahmet sana küfür etmiş, onu görürsen ne yaparsın” diye sorar. Kendilerinden başka kimsenin olmadığını sanan Küçük Osman da “öldürürüm onu” deyince Ahmet masanın altından çıkar. Küçük Osman hemen dışarı fırlayıp “anam ölüyom, anam ölüyom” diyerek saat kulesine doğru koşar. Radyonun bile her evde olmadığı, herkesin birbirini tanıyıp sevdiği, saydığı, keyiflerin iyi olduğu saatlerde de hiç gocunmadan birbirlerine şaka yaptığı Yozgat esnafının tek eğlencesiydi bu kumrutmalardı. Allahın rahmeti üzerlerine olsun.

29.07.2016