GÖRÜNMEZ KAZA

Babamın İş Bankasındaki memuriyeti dolaysıyla İlkokul 5.sınıfı Afyon Dinar’da okumuştum, sene 1957. Ilıca diye anılan kaynak suyunun doldurduğu birbirine bağlı iki büyük havuzun yakınında bir binada oturuyoruz. Bina üç katlı ve Kızılay’ın mülkiyetinde. Kaynak suyu tünel gibi bir yerden önce küçük havuza oradan da büyük havuza akıyor. Küçüğünde bizler, büyüğünde ağabeyler yüzüyor. Havuzlarda kendiliğinden oluşan balıklarda bizimle birlikte yüzüyorlar. Her yıl yaptığımız gibi o yılda yaz tatilimizi Yozgat’ta dedem Ceritzade Şükrü efendinin Mutafoğlu mahallesindeki büyük evinde geçirdik. Dedemin evi şimdi üzeri kapatılan öz’ün (dere) üstündeki sarı taşlarla yapılmış köprünün başında idi. Duvarındaki pınar bugün de akmaya devam ediyor. Dedem İstanbul’a taşınma kararı verince kira getirisi olsun diyerek evi böldürdü. Bu ev tam beş ev oldu. Tatilimiz bitince rahmetli babam da Yozgat’a gelir bir hafta bizimle kalır, hep birlikte bulunduğumuz şehre dönerdik.

O yıl tatilimiz biterken bize gönderdiği mektubunda, işlerin çokluğundan dolayı Yozgat’a gelemeyeceğini, uygun gördüğümüz bir tarihte Dinar’a dönmemizi yazmıştı. Bizde okulların açılmasına bir hafta kala trenle Dinar’a döndük. Babam bizi istasyonda karşıladı. Yüzünde koyu renk büyük lekeler vardı ve biraz da durgundu. Annem heyecanla yüzüne ne oldu diye sordu, o da yok bir şey eve gidince anlatırım dedi. Faytonla eve dönerken aynı lekelerin ellerinde de olduğunu fark ettik ama eve kadar sustuk.

Cennetmekân anneannem Yozgat’tan ayrılırken her yıl yaptığı gibi gelecek yaza kadar yememiz için bir teneke çalma, bir teneke pekmez, bal, tereyağı, tarhana, turşu filan katardı yanımıza. Eve gelince önce onları yerleştirdik. Annem işlerini bitirip biraz soluklanınca babama tekrar sordu yüzüne ne oldu diye.

Babam hafta sonu yağda yumurta yapmak için gaz ocağının ispirtoluğuna ispirto şişesinden bir miktar ispirto koyuyor. Kibriti çakınca kopan bir parça inanılmayacak bir rastlantı ile kıvılcım şeklinde yerdeki ispirto şişesinin açık ağzından içeri giriyor, şişe patlıyor içindeki ispirto yerin eğimine göre yanarak ve yayılarak ilerliyor. Gittiği istikamette içinde barut ve saçma kutuları ile boş ve dolu fişeklerin bulunduğu oldukça ağır av sandığı var. Babam panik halinde mutfak önlükleri, el havluları vs. bez cinsinden eline ne geçerse akan ispirtonun önüne atıyor, geriye doğru iteleyerek de sandığa doğru gitmesini önlemeye çalışıyor. Bu çaba içinde iken farkında olmadan yüzü ve elleri yanıyor. Alt katımızda yine bankada mesai arkadaşı babamın da adaşı Muammer Beyler oturuyorlardı. Üst kattan gelen ve normal olmayan gürültüler üzerine merak edip yukarı çıkıyorlar ama babamın kapıyı açacak zamanı yok. Yangını söndürünce yüzünde ve ellerinde yanıklar ile perişan bir şekilde kapıyı açıyor. Muammer Bey’in annesi yanan yerlerin acısını hafifletmek için hemen salça sürerek babamı hastaneye götürüyorlar. Bunları duyunca çok üzüldük. Daha sonra komşular hoş geldinize geldiklerinde babanız çok büyük bir tehlike atlattı deyince daha da üzüldük. Anladık ki babamız bu yüzündeki yanıklar yüzünden Yozgat’a bizi almaya gelmemiş.

Dedem Çapanoğlu Muhlis Bey’in bir Cuma namazında Çapanoğlu Büyük Camiinde geçirdiği beyin kanamasından sonra müteahhitlik hizmetleri hüsranla neticelenince babam Ankara da İş Bankasına memur olmak zorunda kalmıştı. Hayatta tek zevki Yozgat’a gidip kadim arkadaşı meşhur otobüsçü rahmetli Seyit Taşan ile ava gitmekti. Bazen çok sevdiği “Koçu’lunun oğlu Ahraz’ı” da (sağır dilsiz) yanına alırdı. Ahraz bu yüzden babamı ve biz iki kardeşi çok severdi. Av sandığını açıp fişek doldurmaya başlayınca bende aletini kullanarak boş fişeklerin patlamış kapsüllerini söküp yenilerini takmada yardım ederdim. Winchester marka av tüfeğini severek okşayarak temizler hazırlardı. Başından geçen bu olaydan sonra bizimde böyle bir tehlikeye maruz kalabileceğimiz korkusu ile hayattaki bu tek zevkinden vazgeçti, hepsini sattı sevgili babacığım. Nur içinde yatsın.

04.07.2014