KUTUYA BIRAKILAN PARA

Değerli okurlar, 29.03.2021 tarihli gazete manşetlerinde şöyle bir haber vardı:

  Deustche Welle Türkçe'nin haberine göre, Almanya'da halk korona salgını döneminde paralarını bankada biriktirmeye başladı. Vatandaş ve esnaf biriktirdiği parayı bankaya yatırdı. Almanya’da banka hesaplarında rekor seviyede mevduat birikti. Ocak 2020-21 arasında hane halkı banka mevduatları 182 milyar Euro artışla 1,73 trilyon Euro’ya yükseldi. Ekonomik araştırmalar yapan İfo Enstitüsü bu durumun 100 milyar Euroluk bir "birikim fazlası” anlamına geldiğini belirterek, 2021'in birinci çeyreğinde de artışın devam etmesinin beklendiğini kaydetti.

 Bu haberi okuyunca aklıma değerli kardeşim Arto Kazancıoğlu’nun vaktiyle bana anlattığı bir anısı aklıma geldi. Arto Kazancıoğlu, İstanbul Karaköy, Bankalar caddesindeki elektrik piyasasının duayenlerinden Ermeni vatandaşımızdır. Başarısından dolayı, Siemens ve Philips fabrikaları tarafından Avrupa ve Amerika’da birkaç kere misafir edilmiş konusunda birikimi fazla bir vatandaşımızdır. Çocukluğu, Üniversite gençliği ve iş hayatı ile ilgili yaşadıklarını tatlı tatlı anlatır.

 Arto Kazancıoğlu, yaşanmış ibretlik bir olayı bizzat yaşayan kişiden naklen şöyle anlatmıştı: “Sene 1973. Karaköy Bankalar caddesindeki işyerimizin aşağı yukarı karşısına isabet eden yerde 1902 yılında inşa edilen yüz küsur yıllık tarihi Suma han var. O yıllarda bu handa bürosu olan 1945 Hukuk Fakültesi mezunu Alman Musevi’si bir avukat vardı, ismini Hoffner olarak hatırlıyorum.  Hoşohbet bir beyefendi olduğu için fırsat bulduğumda bürosuna uğrar bir kahve içimi sohbet ederdim. Bay Hoffner, İkinci Dünya savaşının bitiminden kısa bir süre sonra Almanya’ya gidiyor ve para karşılığı bir hanımla birlikte oluyor. Sonrasını bana şöyle anlatmıştı: “Bayan işini bitirince çabucak giyindi ve acele ile odayı terk edip merdivenlere yöneldi. Yahudi olduğum için beni şikâyet mi edecek acaba korkusuyla ben de acele ile giyinip arkasından koştum. Daha sokak kapısından çıkmamıştı. Duvarda asılı bir kutuya doğru yürüyüp biraz para bıraktığını gördüm. O bunu yaparken bende merdivenlerden inip yanına gelmiştim. “Neden o kutuya para attın” diye sordum. Dedi ki “sizden aldığım paranın yarısını bu kutuya attım çünkü ülkemin bu paraya ihtiyacı var.”