Alo – 155

“Ağacın gayesi meyvesi içindir.”

Evet, kainatta her şeyin bir gayesi ve hedefi vardır. Dağ başından yuvarlanıp, bir dereye düşen ve oradan da bir binaya kum-çakıl olan veya zamanla toprak olup bitkilere annelik yapan bir taşın bile bir nihai hedefi vardır.

Cemadatta (Katı maddeler) bu böyle olduğu gibi, nebatatta bu hakikati daha belirgin bir şekilde  müşahede etmekteyiz. Her bir bitki adeta bir meyve vermek için yarış halindeler. Bu meyveleri korumak içinde süngücüklerini (Diken) harice doğru uzatmış bir vaziyette görürsünüz. Kuşburnu, alıç vb. meyveler bunların en tipik örnekleridir.

Hayvanatın bu konudaki titizliği yine dillere destandır. Mesela korkak tavuk yavrusunu korumak için köpeğe saldırır.

Bu şefkat hissi ve korumacılık tavrı şuurlu bir şekilde insanlığın ortak davranış şeklidir. Demek oluyor ki; maddi-manevi mirasımızın varisleri, geleceğimizin teminatı yavrularımız bizim en büyük servetimizdir. Nihai hedef ve gayemiz onlardır, onların zarar görmemesi ve iyi yetişmesidir.

Aslında gündemimizde pek çok konu var ama esas üzerinde durmamız gereken, son zamanlarda daha çok gündeme gelen çocuk kaçırma olayları bizi de bu konuya sevk etti. Gün geçmiyor ki, İlimiz’de da kayıp çocuk ilanları verilmesin.

Bu konuyla ilgili elbette söylenecek pek çok şeyler vardır. Ama, bu meselede ilk akla gelen ailelerdir. Maalesef bizim aile yapımızda da ifrat ve tefritten kurtulamıyoruz. Yani ya aşırı korumacılık, ya da aşırı bir serbestlik hakimdir. Bu meselede Hz. Ali (ra)’nin bir sözü var: “Çocuklarımızla 10 yaşına kadar oynayın, 15 yaşına kadar dinleyin, o yaştan sonra da onlarla istişare edin,” der.

Yani çocuğa her yaşta, yaşına uygun bir eğitim verilmelidir. Özellikle ergenlik çağı çok çok önemlidir. Aileler çocuklarına sahip çıkmakla birlikte onlara iyi bir rol model olmak mecburiyetindedirler.

Konuyla ilgili eğitim kurumlarımıza da çok ciddi görevler düşmektedir.

Ben, son senelerde üst üste üç yıl Kanada’ya gidip orada dörder ay kaldığımdan o toplumun hem aile yapısını ve hem de eğitim kurumlarını inceleme imkanı buldum.

Bizim kreş dediğimiz ve onların Garderi dediği eğitimin ilk basamağında çocuklara öğrettikleri ilk şey “911”. Yani bizim 155 (Polis İmdat Hattı). Cep telefonu kullanma yaşı bizde oldukça düştü. Hem evde ve hem de cepte insanlara ilk öğreteceğimiz şey “Alo 155” olmalıdır. Çocuklara bilmediği yere, tanımadığı kişilerle gitmemeleri, tanımadığı kimselerden katiyen bir şey almamaları tembih edilmelidir.

Değerli eğitimciler, bedava dağıtılan şeylere ezilme pahasına hücum eden insanları gördükçe ümitsizliğe düşmeyin. Başka çaremiz yok, bu çocukları biz eğiteceğiz. O büyükler bu konudaki ihmalimizin semereleridir.