BALTANIN SAPI

“Hiçbir müfsit, ben müfsidim demez. Daima suret-i haktan gözükür.”

(Bediüzzaman)


Hadiseleri değerlendirirken, bir anlık bir görüntü insanı yanıltır. Ya da insanın;

Bulunduğu fizikî ortam, psikolojik durumu veya biyolojik yapısı olayların değerlendirilmesinde daima müspet sonuç doğurmaz.

Yani kısaca şunu ifade etmek istiyorum. İnsan çevresindeki hadiseleri değerlendirmeye başladığı zaman sadece kafa gözüyle değil, o olayları akıl-mantık süzgecinden geçirip vicdan dediğimiz ve çoğu zaman insanı yanıltmayan, insanî bir duygunun mahiyetine yerleştirilmiş bir özelliği ile kısaca “ferasetle” onu görüp okuması gerekmektedir.

Bununla birlikte, o olayın geçmiş ve geleceğini de yine gözden uzak tutmamak elzemdir. Ve yine bu olayın kime, ne gibi bir faydası var, ona dikkat kesilmesi icap eder.

Bu kadar mukaddimeden sonra asıl konuya gelelim: 20. Temmuz. 2015 günü Şanlıurfa’nın Suruç ilçesinde bir terör saldırısı oldu ve 30’dan fazla vatandaşımız katledildi. Bu olay çok farklı mahfillerde ve çok farklı gruplarca o kadar farklı bir şekilde değerlendirildi ki, akıllara ziyan!..

Bu olayı; bir kısım zevat, tam da teröristlerin arzu ettiği şekilde, bu ülkeyi kaosa sürüklemek niyetine uygun bir istikamette değerlendiriyor, bir kısmının da hükümetten hıncını almak niyetiyle ağzından alevler fışkırıyordu. Aklıselim kaybolmuş, tamamen hissiyatına mağlup bir güruhun şovlarına şahit oluyorduk.

Hâlbuki burada esas olan, aklıselimin toplumsal vicdana hâkim olmasıdır. Konuyla ilgili, kültürümüzde şöyle çok güzel bir temsil nakledilir:

Bir gün ormandaki ağaçlar, balta tarafından kesilip yok edilmeye devam ederken, ormanı temsilen 5-10 tane uzun ömürlü, tecrübeli ve asaletli ağaç bir araya gelir ve bu baltanın zulmünden kurtulmanın yollarını müzakere etmeye başlarlar. Neticede, büyük çaplı bir ateş yakıp bu baltayı eritip yok etmeye karar verirler. Fakat bu kararı tam uygulayacakken içlerinden biri şöyle der: “Siz baltayla boşa uğraşmayın, zira onun sapı bizden…”

Evet, önce şu baltayı bir tespit edelim. Sonra o baltayı elinde tutanlara da bir bakalım. Ama zinhar o baltaya sap olmayalım! Bir parmak bir yerleri işaret ediyor. O parmağa bakmaktan ziyade o ele, o kola ve o kolu taşıyan zalim bedene bir bakalım. Kim bunlar?

Bu ülkenin; birlik, dirlik, düzen ve güçlenmesinden kimler rahatsız oluyor? Bu Ortadoğu coğrafyasını altı yüz sene, hamuruyla, çamuruyla kaynaştırmış ve kardeşçe idaresine hâkim olmuş Yüce İslamı terörle kimler eşleştiriyor? Ne olur, bu tarafına da bir bakın ve ama sakın bu kanlı baltaya sap olmayın…