Biz, bize düşeni yapalım da

İnsan; İlm-i Ezelide planlanmış, hem bedenî ve hem de ruhî yönden müstakil olarak yaratılmıştır.Ve bu yaratılış faaliyeti devam etmektedir.

Bugün yeryüzünde yedi milyar insanın yaşadığı göz önüne alındığında ve bunların hiç birisi diğerine,hem biyolojik ve hem de psikolojik yönden benzemediği dikkate alınırsa şu gerçek ortaya çıkmaktadır.Hz.Adem(as)den bugüne kadar gelen insanlar birbirine benzemediği gibi,kıyamete kadar gelecek insanlar da birbirinden farklı olacaklardır.Zira,Cenab-ı Hakkın Ferd isminin tecelliyatının tezahürü bu gerçeği ifade etmektedir.

Yani; tıpa tıp aynı benzerlikleri gösteren insanları,tek yumurta ikizlerini bir araya getirseniz; saç teli,ses tonu, parmak izi gibi birtakım İlahî mühürler farklılığı ortaya koyacaklardır.

Her ferdin kabiliyet ve kapasitesi de farklı yaratıldığı için, bu konuda bir takım halüsinasyonlara maruz veya hayali geniş, tasavvurunu rüyadaki tasarrufuyla karıştıranların ortaya attıkları reenkarnasyon (ruh göçü) hadisesinin asılsız ve temelsiz olduğu ortaya çıkmaktadır.

Evet, insan fert olarak yaratılmış ama, hayatını toplumsal bir hayatın içerisinde sürdürmek mecburiyetindedir.

Yani, onun bir ailesi, okulu, çevresi, iş arkadaşları,meslek grupları vs. gibi bir takım organizasyonlar ferdi çevrelemektedir.Öyle ise, insanın hem kendisine ve hem de içinde yaşadığı topluma karşı bir takım görev ve sorumlulukları vardır.

İnsan çoğu zaman,yanlış yerde durup yanlış zamanlarda hadiseleri yanlış olarak değerlendirdiği için esas görevini ihmal etmektedir.Belki de bu davranışı ona cazip geldiği için nefsini unutup,daha geniş bir daire ile meşgul olmaktadır.

Bunların örneğini toplumumuzda çoklukla müşahede etmekteyiz.

Burada insan dünyası ile ilgili iki daire var.Birisi,geniş olan ve her varlığı ilgilendiren “Rububiyet Dairesi”, bir diğeri de küçük olan ve insana has olan “Ubudiyet Dairesi”dir.Bu dairedeki görevler birbirinin zıddıdır.Yani daire küçüldükçe vazife büyüyor,daire büyüdükçe insana ait vazife küçülüyor.

İnsan ilk önce kendisine bakacak,nefsini terbiye edecek,ubudiyet(kulluk) vazifesini ifa edecek ve eli yetiştiği yerlerdeki görevlerini bihakkın yerine getirecek, ondan sonra da Rububiyet Dairesinin tasarruflarını ibretle seyredecektir.İşe büyükten başlayıp, o ağır yükü omuzlayınca insanın beli kırılır.Zira Rububiyet Dairesinin ağırlığı o zayıf ve aciz terazi ile tartılamaz.Ziya Paşa bu tipleri ne güzel hicvetmiş: “Onlar ki laf ile verirler dünyaya nizamat bin türlü teseyyüp bulunur hanelerinde.”