(Dünya Turizm Günü Münasebetiyle) HER ŞEYDEN DERS ALMAK

“Muhakkak ki, göklerin ve yerin yaratılışında ve gece ile gündüzün değişmesinde akıl sahipleri için Allahın varlığı ve birliğine, kudret ve rahmetine işaret eden pek çok deliller vardır.”(Al-i İmran:190)

Muhterem Müslümanlar!

Cenabı Hak şu muhteşem kainatı büyük bir kitap gibi yaratıp yazarak, insanoğlunun mütalaasına hazır bir şekle koymuştur. Bununla birlikte insanı da, zahiri ve batınî bir takım duygularla teçhiz ederek bu kitabı okuma ve anlamaya çağırmaktadır.

İnsanoğlu diğer varlıklardan farklı ve üstün olduğunu ispat etmek için, kendine verilen bu özel duygularını yaratılış gayesine uygun bir biçimde kullanmak mecburiyetindedir.Yani, gözünün gördüğünü aklıyla idrak ederek, kalb laboratuarında tahlilini yapıp, o hadiseleri veya mahlukatı birer ayet gibi okuyup tefekkür ettikten sonra onların arkasında tasarruf eden bir Yaratıcıya ulaşması insanlığının gereğidir.

İşte, “Seyru-Seyahat” bu amaçla yapılırsa hedefine ulaşır.İnsanı hem dinlendirir, hem eğlendirir, hem öğretir ve hem de insana “Tefekkür” dediğimiz halis bir ibadet kazandırır.Aksi takdirde; rüzgar eser, kuşlar uçar, sular akar ve insan da sadece bakar…

Turizmin en önemli gayelerinden biri de, insanlığın ulaştığı medeniyet seviyelerini görmek, insanî tavır ve davranışlarından istifade etmenin yanında, tarihî kalıntılara tarih dürbünü ile bakmaktır. Yani, o taş ve mermerlerde şu gerçek okunacaktır.Yaratıcısına isyan eden ve halkına zulmeden zalimlerin akıbeti budur.

Evet, bu dünya ebedi kalmak için yaratılmış bir menzil değildir.Ölüm gibi bir gerçek her an insanı beklemektedir.Öyle ise aklı başında olan her insan, bu muvazeneyi iyi kurmalıdır.İnsana verilen güçlü ve şiddetli duygular ebedi saadeti kazanmak içindir.Onları sadece buraya sarf edenlerin akıbetini ibretle seyretmek turizmin bir başka cihetidir.

Bugün, güzellikleri paylaşmanın yanında muhtaçlara el uzatmak, felaketzedelerin imdadına koşmak, açlıktan ölen insanların feryadına bütün hissiyatıyla yönelmek medeni insanların turizm anlayışı olmalıdır.Yoksa,envai çeşit nimetlerle bezenmiş bir sofrada yemek yerken, kemikleri sayılan Afrikalı bir çocuğu televizyonda görünce o lokmalar boğazda kalır…