EL ÖP(TÜR)ME

Ülkemizde siyasi hava iyice ısındı. Herkes sermayesinde, fikir ve davranış hazinesinde ne var, ne yok ortaya dökmeye ve yaklaşan seçimlerde finali almaya kararlı gözüküyor.

Söz konusu genel (veya mahalli) seçimlere kadar bu tür manzaraları seyredeceğimiz anlaşılıyor. Biz de çaresiz bir şekilde bu esarete katlanacağız.

Okumayla öğrenmekten ziyade, bu göze hitabeden görsel, bu tür telkinatlar insan zihninde daha fazla yer tutuyor.

Madem bu siyasi konuşmalar (mitingler) on sekiz yaş ve üzerine hitap ediyor olmalı, o zaman RTÜK bir güzellik yapsa da bu mitingleri televizyondan verilirken, hani bazı programlara özel işaretler konuluyor ya, aynen öyle ‘18+’ diye bir işareti mecbur kılsa o zaman çocuklara seyrettirmeyiz, olur bitir. Bunun faydasına yüzde yüz inananlardanım. Zira rol model kabul edilen bazılarının bazı davranışları mutlaka taklit ediliyor.

Ben, esasen bu el öpme veya öptürme konusunu birazcık tahlil edeyim istiyorum.

Bu konuyu zaman zaman yazdım, ama yine de gündeme almakta fayda var. Bazı şahıslar, babası yaşındaki adamlara el öptürürken, bazıları da evladı yaşındakilerin elini öperken hiç hicap duymuyorlar.

Bu davranış el öp(tür) me, bu şekliyle dini ve milli geleneğimizde gözükmüyor.

Ahsen-i takvim sırrına mazhar ve kâinatın en mükerremi olarak yaratılan bir varlığı Allah’tan başka hiç kimse rükû haline getirmemeli.

Büyüklere abdest suyu dökerken bile, sıra ayaklara geldiğinde, dökenden ibrik alınır ve kim olursa olsun ayaklarını kendisi yıkar. Bu, insana verilen değeri gösterir. Maalesef günümüzde bu davranış biçimi de dejenere edilmiştir. Saygı, sevgi ve hürmetin yerini baskı ve şiddet almıştır.

Peki, bu davranış biçiminin geleneksel kültürümüzdeki yeri nedir?

Peygamberimizin (asm) tatbikatı ve tarihimizdeki örnekleriyle gördüğümüz hadiseleri maddeleştirirsek:

1- Ana-babanın eli öpülür.

2- Öğretmenin (kendisinden ilim ve feyz tahsil edilen) eli öpülür.

3- Kendinden dua istenilen ve duası müstecap olduğu kabul edilen, çok yaşlı (kadın-erkek) kişilerin eli öpülür.

4- Yaşlı akrabaların ( özel günlerde) eli öpülür.

Görülüyor ki, her önüne gelen ve dünyalık murat edilen kişilerin eli öpülmez.

Yine, maneviyat büyüklerinden biri selamlaşma anında bu konuya temas ederken şöyle der:

‘Ne senden rükû, ne benden kıyam. Selamünaleyküm, aleykümselam.’