HER ŞEY MADDE İLE ÖLÇÜLMEZ

İran’ın, adaletiyle meşhur eski padişahlarından Nuşiravan-ı Adil’in vezirlerinden Büzûr-u Cumhur’a sormuşlar: “Neden ulema ümera kapısında da, ümera ulema kapısında değil, hâlbuki ilim emaretin fevkindedir?” O da demiş ki: “Ulemanın ilminden, ümeranın cehlindendir.” Yani ulema ilmi vasıtasıyla; makam, mevki ve paranın kıymetini biliyor ki, onu ümera kapısında arıyorlar, der. Bu sözüyle ulemayı (bazılarını), dünyevî hırsları sebebiyle hicvedir.

Şimdi gelelim zamanımızın ulemasına! Yılın bazı mevsimlerinde, mevsimin bazı aylarında, televizyon kanallarında veya konferans salonlarında sık sık arz-ı endam eden ulemaya karşı birkaç kelam etmenin zarureti hâsıl oldu.

Ancak, burada bazı istisnaları da görmezden gelemeyiz. Mesela: Belli bir sahada, gerçekten otoriter, ilimde derinliği olan kişilerin belli bir program çerçevesinde görüşleri alınıp istifade edilir. Veya bir programın kadrolu elemanı olup, hem iaşesini oradan temin edip hem de insanları aydınlatır, buna da diyeceğimiz yoktur.

Amma velâkin, kendisinin maddî ihtiyacı olmadığı halde veya bir kurumdan ücret aldığı halde, kabiliyetine ve hitabetine güvenip biraz da sahasında isim yapmış olanlardan; ajans kurup, menajerleri vasıtasıyla ve bir fiyat karşılığı o kabiliyetini pazarlayanların gerçek ulemadan sayılmadıklarını ifade etmek istiyorum.

Zira gerçek âlimler, Peygamberlerin varisleridir. Her şeyde Allah’ın rızasını gözetirler ve kendilerine ihsan edilen ilim gibi bir payenin de en az zekâtını halka hizmet olarak ifa ederler. Bunlara bu konuda istikamet vermek üzere bakınız Kur’an: “Ayetlerimi az bir menfaat karşılığı değişmeyin”(Maide: 44) . “Doğru yolda olan ve sizden bir ücret de istemeyen kimselere uyun” (Yasin:21). Peygamberlerinin diliyle de: “Tebliğime karşılık sizden bir ücret istemiyorum. Benim mükâfatımı vermek Âlemlerin Rabbine aittir” (Şuara:109), diye ikaz etmektedir.

KONUYLA İLGİLİ BİR HATIRA

Sene 1989. Yozgat’ta Milli Eğitim Müdür Yardımcısı olarak görev yapıyorum. Yeşilay Haftası münasebetiyle, kültürel faaliyetler çerçevesinde bir bilim adamını davet edelim diye karar verdik. Araştırma neticesinde Hacettepe Üniversitesinde Öğretim Üyesi olan, Ankara Yeşilay Cemiyetinin de o tarihte başkanı Prof. Dr. Alparslan Özyazıcı’yı davet ettik. Kendisini bizzat ben aradım. Hocam, araba gönderelim mi, dedim? Kabul etmedi, otobüsle geldi. Çok güzel bir faaliyetin neticesinde bir yemek ikram ettik ve geliş-gidiş otobüs bilet ücretini zorla kabul ettirdik.

Şimdi gelelim meselenin püf noktasına! Gerek televizyonlarda ve gerekse salonlarda ulemadan(!) bazılarını dinliyorum. Kabiliyetsizliğimden midir, yoksa manayı lafza feda edip edebiyat yapmaya çalıştıklarından mıdır, yoksa aldıkları ücret midelerinden kalbine in’ikas etmediğinden midir? Bunlardan ben istifade edemiyorum… Sizleri bilemem.