İKİ OLAY VE YOZGAT’TA ALINAN MESAFE

Geçen hafta içerisinde özel bir işim sebebiyle Ankara’ya gitmiştim. Birden fazla işi bir günde halledeyim derken acele ediyorum. Bazı yerlere ticari taksiyle, bazı yerlere de otobüsle gitmeyi planladım.

Söz konusu bir günlük Ankara seyahatimdeki;

Birinci olay: Kanada Büyükelçiliğindeki işlerimi halledip Kuğulu Parkın önünden paralı bir belediye otobüsüne bindik. Planım saat 12’den önce Ankara Adliyesine ulaşmaktı. Otobüs, normal duraklarda yolcularını alıp devam ederken Bakanlıklar durağında birkaç dakika bekledi. Tam o esnada orta yaşlı bir beyefendi ayağa kalktı ve: “Şoför bey, burada bekleme hakkınız var mı, ben işime yetişeceğim, bu kadar yolcuya lütfen saygısızlık etmeyin..” dedi. Şoför de : “Peki beyefendi, kusura bakmayın trafiğin açılmasını bekliyorum” dedi ve yürüdü.

Hay Allah ! insan haklarına saygı, medeni bir toplumun hakkını hukukunu koruması ne güzel şey !

Gelelim ikinci olaya: Saat 13.30 AŞTİ’deyim, Yozgat’a döneceğim. Tevafukan bir öğrencime rastladım. Hal hatırdan sonra, “Hocam istersen doğuya giden bir otobüse bindireyim, şu kışta kıyamette yolda beklemez ve Yozgat’a daha erken varırsın.” dedi. “Yok” dedim. “Hamiyet-i Milliyemiz gereği kendi firmamızla gideceğim.” Vardık firmamıza. Yozgat’a arabanız kaçta diye sorduk. Saat 14’de dediler. İyi, bir kişilik bir bilet aldık, dostumuzla vedalaştık ve terminalin mescidine indim. Eski alışkanlık ya, bileti bir kontrol edeyim dedim, baktım ki bizim hareket saati 14.15.

Bu kadarcık rötar olur, hem bunda da bir hikmet var, herhalde namazın kerameti olsa gerek ikindiyi de burada kılacağız diye kendi kendimi teselli ettim. Hayatta aldığımız derslerin en önemlilerinden birisi de “İyimserlik, müspet düşünme ve hüsnü zan”dır. Bunun içindir ki “Güzel gören güzel düşünür, güzel düşünen hayatından lezzet alır.”

Her neyse vaktinde bizim perona ulaştık. Araba yok, birkaç Yozgatlı hemşehrilerimizle karşılaştık. Hal hatırdan sonra, aynı saatte Yozgat’a yolculuk yapacağımızı öğrendik. Ama araba yok. Beş – on – onbeş dakika bekledik, yok yok. Yolcular bekliyor. Hemşehrimizden birisiyle vardık yazıhaneye, “Ne oluyor, gecikmenin sebebi ne, birinizin gelip açıklama yapması gerekmiyor mu ?” dedik. Oradan birisi dedi ki: “Otobüs yolda arızalanmış, başka bir otobüs araştırıyoruz, en kısa zamanda burada olur, sabredin sizi Yozgat’a göndereceğiz.”

İyi dedik, döndük yerimize. Nitekim saat 15’de otobüs geldi, perona girdi, bizde binip akşam saat 19’da kazasız-belasız çok şükür Yozgat’a geldik.

Kendi kendime sordum: Acaba Ankara’da belediye otobüsünü iki dakikada yürütmenin ve AŞTİ’de ki bu bir saatlik tehirin sebebi neydi?

Elbette haklı bir tepkiydi. İnsanlar haklarını korumada ne kadar haklı, ama meşru yoldan tepkilerini ortaya koyar ve haklarını ararsa neticede o kadar vicdanlar rahat eder. Aynı zamanda bu davranış da bir toplumun medeniyet seviyesinin göstergesidir.

Ben 1960’lı yıllarda Cumhuriyet Mektebi’nin önünde Akdağmadeni’ne gidecek yolcunun kasten Alaca minibüsüne bindirildiğine şahit olan birisiyim.

Oradan buraya kırk senede epey bir mesafe katetmişiz!



TAZİYE



Yozgat sporuna büyük emeği geçen genç ve fedakar aziz dostum Mesut Doğrutekin’in muhtereme eşlerine Cenab-ı Hak’tan engin rahmet diler, kendisine Sabr-ı Cemil, yavrularına da hayırlı uzun ömürler temenni ederim.



Tarih : 31.01.2008