İNSANLAR NEDEN AĞLAR?

Ağlamak kavramı, farklı dillerde çok farklı kelimelerle ifade edilse de, ben burada bu kelimenin teferruatına girmeden kısaca mana ve muhteviyatını arzedeyim.

Söz konusu kavram; feryâdu- figan,ahu-fizar, yas ve matem, imdat ve haykırış manalarına gelen, bütün canlılarda mevcut olan ve dışarıdan gelen zararlı bir etkiye karşı ortak bir tepkinin ifadesidir.

Yani, zamansız budamanın ağaçlarda meydana getirdiği su damlaları onların ağlamalarıdır.

Gözünün önünde kesilen bir yavru hayvanı seyreden ana(hayvan)nın gözlerinden akan damlacıklar onun ağlamasıdır.

Hadisenin insanî boyutu ise, çok daha teferruatlıdır.İnsanın diğer varlıklara göre hissiyatı çok daha zengin olduğu için insan bu davranışını; akıl, vicdan, kalb ve diğer hissiyatıyla idrak edip ona göre tepki olarak ortaya koyar.Yani insan, insanca ağlar ve bu tavrı onun fıtrî davranışıdır.

Dış işleri Bakanımız Sayın Ahmet Davutoğlu’nun, Filistin’li bir şehit babasının boynuna sarılıp ağlarken gösterdiği tavır, belki bazılarına siyasî bir malzeme olmuş olabilir.Ama bana daha ulvî ve daha derin ve tarihî bir olayı çağrıştırdı.

Biliyorsunuz, Kurtuluş Savaşımızın en buhranlı günlerinde, düşman Bursa’yı işgal edip Ankara’ya kadar dayanmış ve millette bir karamsarlık hakim olmuştu.İşte o zaman Milli Şairimiz, Merhum Mehmet Akif Ersoy’un bülbülle birlikte ağladıkları bir şiiri vardır.BÜLBÜL…İşte ondan bazı mısralar:

-Eşin var, âşiyanın var, baharın var, ki beklerdin;

-Kıyametler koparmak neydi,ey bülbül,nedir derdin?

-O zümrüd tahta kondun, bir semavî saltanat kurdun;

-Cihanın yurdu hep çiğnense, çiğnenmez senin yurdun.

-Neden öyleyse matemlerle eyyamın perişandır?

-Niçin bir damlacık göğsünde bir umman hurûşandır?

-Hayır, matem senin hakkın değil…matem benim hakkım;

-Asırlar var ki,aydınlık nedir,hiç bilmez âfâkım!

-Teselliden nasîbim yok,hâzân ağlar baharımda;

-Bugün bir hânümansız serseriyim öz diyarımda!

-Ne hüsrandır ki; Şark’ın ben vefasız evladı,

-Serapa Garb’a çiğnettim de çıktım hâk-ı ecdadı!

-Hayalimden geçerken şimdi; fikrim hercümerc oldu.

-Salahaddin-i Eyyûbilerin, Fatihlerin yurdu.

-Ne zillettir ki:Nâkuus inlesin beyninde Osman’ın;

-Şenaatlerle çiğnensin muazzam kabr-i Orhan’ın.

-Ne haybettir ki:Vahdetgâhı dinin devrilip taş taş,

-Sürünsün şimdi milyonlarca me’vasız kalan dindaş!

-Dolaşsın, sonra, İslamın haremgâhında nâ-mahrem…

-Benim hakkım, sus ey bülbül, senin hakkın değil mâtem!

Filistin gibi zulme maruz insanlara; elinizle, ya da dilinizle yardım edin. Hiç olmazsa kalbinizle, gönlünüzle o masumların yanında olduğunuzu gösterin.Bunu da yapamıyorsanız, onlarla birlikte ağlayanları bırakın da sizin yerinize de ağlasnlar! İnşaallah o göz yaşları buharlaşıp Arş’a kadar yükselir de, tekrar rahmet damlaları olarak o masumlara geri döner…

08.12.2012