Kurban Bayramı

Kurban : Allah’ın rızasını tahsil için, yine onun yaratıp ihsan ettiği ve evsafına uygun bir hayvanı kesmek demektir.

Kurban, bir ibadet şeklidir. Her ibadetin belirli bir şekli ve yöntemi olduğu gibi kurban ibadetinin de belirli bir vakti, şekli ve yöntemi vardır.

Kurban ibadeti, İslam toplumunu diğer toplumlardan ayıran bir özellik taşıdığı için “Şeair-i İslamiye” vasfına haizdir. Bunun ne denli bir mana ifade ettiğini anlamak için bu bayramı bu toplumun dışında yaşayanlardan bir sorunuz. En azından size şunu ifade edeceklerdir. Pay dağıtmaya çalıştığımız, Gayri Müslim komşularımız o etin parasını bize vermek için ısrar etmektedirler.

Kurban ibadeti, sosyal bir yardımlaşma şeklidir. Zengin ve fakir arasındaki uçurumu biraz olsun kapatmaya, aradaki mesafeyi sıcak tutmaya matuf bir harekettir. İbadet niyetiyle olduğu için resmi yardımlardan daha samimi ve daha sıcaktır. Şu soğukta başlarına hangi niyetle, minnet ederek atılan kömür torbalarından daha halis bir yardımlaşma şeklidir.

Kurban ibadeti, Allah emrettiği için yapılır. Bir mümin için Allah’ın emri her şeyin üstündedir. Hikmeti bilinsin ya da bilinmesin, ibadetler Allah için yapılır.

Cenab-ı Hak çeşitli vesilelerle kullarını imtihana tabi tutar. Her bir ibadetle o kullarını dener. Kurbanın tarihine baktığımızda da Hz.İbrahim’in (as), oğlu Hz.İsmail’i (as) kurban etmesi emrinde bu imtihanın dehşetini görüyoruz. O nübüvvete layık bir imtihan şeklidir. Ve İbrahim (as) bunu başarmıştır.

İsrail Oğulları’nı da bir ineği kesmeyi emretmek suretiyle imtihana tabi tutmuştur. Onlar da Hz.Musa’ya (as) çeşitli şekillerde itirazları neticesinde zor da olsa bu denemeyi başarmışlardır.

Şimdi gelelim bize. Cenab-ı Hak kendi yarattığı ve bize ihsan ettiği mahlukundan şartlarını taşıyan hayvanlardan birini (büyükse 1 hisse) kurban etmemizi emrediyor.

Tarihte, nefsinin Hz.İbrahim’e, İsrail Oğulları’nın da Hz.Musa’ya itirazları gibi bu emre nasıl itirazlar geldiğini görüyorsunuz. Ve bu itirazları da işin garibi şefkat ve merhamet adına yapıyorlar. Sanki, haşa Cenab-ı Hak’tan mahlukatına karşı bunların şefkati daha fazlaymış gibi sahte bir tavırla yapıyorlar.

Çevresinde, ya da dünyada yüzlerce aç, susuz ve gıdasız kalmış insanları görüpte kılını kıpırdatmayan bu hümanistler (!), iş ibadete gelince Bektaşi’nin “… namaza yaklaşmayın…” emrine sarıldığı gibi nasıl bir bahane uyduracaklarını şaşırıyorlar.

Halbu ki, o şefkati senin kalbine yerleştiren de O. O, mahlukatı yaratıp senin gibi vefasız ve kadir kıymet bilmezlerin emrine sunan da O’dur.

Eğer O’nun emri ve iradesi olmasa, sana hizmet için yaratılan o mahlukatın dizginleri kendi elinde olsa, dört tane boğa şu Yozgat’ın altını üstüne getirir ve sen de girecek delik ararsın.

Bu ibadete bir de nefisten itirazlar geliyor. Nefis daima kendini hür ve serbest telakki edip emir altına girmek istemez. Daima kendi zevk ve lezzetini düşünür. İşte nefsi emmareden dersini alan bazı zavallılar da bu ibadete itiraz ederek derler ki; “Benim keseceğim bir hayvana Allah’ın ne ihtiyacı var..?”

Haşa ! Cenab-ı Hak’kın hiçbir şeye ihtiyacı yok, ama senin ihtiyacın var. Fedakarlık, hamiyyet ve himmet duygularının inkişafı için, bu topluma karşı görevlerinin bilincinde olman için bu tür ibadetlerle yükümlüsün. Bu kadar aç ve yayan insanlar arasında her zaman nasıl mükellef bir sofrada yemek yersin? Nasıl 4x4 jipe binersin ? Bu topluma, bu insanlara karşı hiçbir şefkat ve merhamet duymuyor musun? İnsaniyet damarın bu kadar mı zayıfladı? Bu şımarıklık niye ? tarihteki Firavun ve Karun’ları düşün, kendine gel. Toplumsal bir varlık olduğunun şuuruna var. Nefsinle beraber çevreni de düşün..

Hepinizin mübarek bayramını kutluyorum.





Tarih : 06.12.2008