KURBAN veBAYRAM

Kurban: Yakınlık ve yaklaşmak manasına gelen Arapça K-R-B kökünden türeyen bir kelime olarak; kendisiyle Allah’a yaklaşma murat edilen ve bu maksatla kesilen hayvan anlamındadır.

İbadetlerde fert ve toplumun yararı gözetilmekle beraber esas olan husus “Taabbüdi”liktir. Yani bütün ibadetlerin yapılmasında Allah’ın emrinin ilk ve en önemli ilke olması hususudur. Yapılması veya kaçınılması gereken bütün ibadetlerde “İllet - Sebep” Allah’ın emri veya yasaklamasıdır.

Fert veya toplumun menfaati daha sonra gelir ki , biz buna “Hikmet ve Maslahat” diyoruz.

Bazı insanlar bu ibadetlerdeki hikmet ve maslahatı bazen mücerret aklı ile göremedikleri için bazı emir ve yasaklara itiraza yelteniyor ve Kurban da olduğu gibi “Rahmet-i İlahiye’den” fazla merhamet sahibiymiş gibi hayvan kesimine karşı ileri geri sözler sarfediyorlar.

Halbuki “Rahman ve Rahim” isimleriyle her an kendini bize tanıtan ve bütün mahlukatı, mikroptan balinaya kadar hiçbirini unutmadan yediren – içiren , büyütüp besleyen , terbiye eden ve vazifesinden terhis edip ebedi aleme gönderen Yüce Yaratıcı’nın kendi yarattığı mahlukuna şefkati nerede ; bu aciz ve acuze, sözüm ona kendini bilmez , rahatı için evladını bile emzirmeden imtina eden “Sahte şefkat kahramanları( ! ) ”nın şefkati nerede ?!

Halbuki akı başında olan insanlar ; şu fani dünyaya imtihan için gönderildiklerini, derslerine iyi çalışıp kabiliyetlerini geliştirerek, şu dünyanın mahiyetini kavrayıp ve yine onun Yaratıcısını anlayıp kainatta ve kendisinde tasarruf eden O Yüce Zatı tanıyarak O’nun emir ve yasaklarına titizlik göstererek hayatlarını tamamladıktan sonra yine O’nun huzuruna gideceklerini anlamaları gerekiyor.

Bununla birlikte Cenab-ı Hak; her şeyden önce insanların tavır ve davranışlarıyla hatta kalb ve gönülleriyle de kendinden başka hiçbir varlığa tapmamayı ve ona ibadet edecek derecede kutsal telakki etmeyi hoş karşılamaz.

Bunun içindir ki şirkten insanları son derece men eder. Yine bunun sebeplerini de ortalıktan kaldırmak ister. İşte tarihte Hz. Musa’ya (as): İsrailoğulları’nın bir ineği kurban etmelerini emretmesindeki sır burada yatmaktadır. Bu emirle, onların dem ve damarlarına yerleşmiş olan “Bakarpereslik” mefkuresini, yani ineğe taparcasına sevgi göstermelerindeki yanlış davranışlarını , bir ineği kesin diye emrederek onları şirkten muhafaza etmek istemektedir.

Yine Hz. İbrahim’e (as) oğlu Hz.İsmail’i (as) kurban etmesini istemesindeki sır : Hiçbir şeyin O’nun sevgisi ve emrindeki ulviyetin yerini tutamayacağının bir göstergesidir. Ve sırr-ı imtihandır. İşte bu intihamı kazananlar da sırasıyla ; Enbiya , Evliya,Asfiya vb. derecelerine göre insanlardır.

İşte O’na karşı tavır ve davranışlarıyla, ubudiyetiyle, emir ve yasaklarına karşı gösterdiği titizlikle ve yine O’nun emriyle kestiği kurbanla imtihanı kazananlar bayramı hak etmişlerdir. Nefsin frenlediği fedakarlık boyutunu aşmış, kendisiyle birlikte diğer insanların yardımına koşmuş ve onlarla hemhal olmuş , aynı zamanda insanlığının farkına varmış; sevgi, halhatır, sılayı rahim, taziyet, gözaydınlığı vb. topluma karşı kendinden beklenilen davranışları sergilemiş insanlar bayramın manasını kavrayan insanlardır.

Yoksa şu dokuz günlük tatili (!) nerede ve nasıl geçirsem diyen egoist insanlar, dokunmayın bu hayvancıklara , kesmeyin onları diyen sahte şefkat kahramanları (!) kurban ibadetinin ve bayramın hakiki manasını kavrayamamışlardır.

Ne diyelim ! Allah basiret versin .. Bütün okuyucularımın Mübarek Kurban Bayramlarını tebrik ediyorum. Bu mübarek hayvanlardan akacak kanların ; insanların kan ve gözyaşlarına kefaret olmasını diliyorum. Bir tek damla dahi insanlardan kan akmamasına vesile olmasını temenni ediyorum.
Tarih : 09.01.2006