KURT YER

“Ardahan’ın Göle ilçesinde aç kalan kurtlar şehre inip üç kişiyi yaraladı.”

(Ajanslar)

Ülkemizin doğusuyla batısı, farklı iklimi aynı anda yaşıyor. Buralarda; bahar geldi, toprak ısınmaya başladı, pazarlarda boy boy meyve fidanları da satışa sunuluyor.

Ne kadar güzel! İnsanın eliyle dikip yetiştirdiği bir ağaçtan meyveyi yemesi, ona adeta dünyada Cennet hayatının bir numunesini yaşatıyor.

Olayın bir başka boyutu da, küre-i arz denilen şu dünya hanesinde hayvanlarla birlikte iç içe yaşıyoruz. Onların da hayatlarını devam ettirebilmeleri için beslenmeye ihtiyaçları vardır. Ama bunların sofraları ve rızıkları farklıdır.

Yukarıda kaydedilen ve ajanslara düşen haberi okuyunca, hayalim beni alıp pek çok olay ve hatıralara götürdü.

Bunlardan birkaç tanesini sizlerle paylaşmak istiyorum:

Hz. Yusuf’un (as) kardeşleri tarafından kuyuya atılıp ta daha sonra babalarına; “Yusuf’u kurt yedi,” demeleri üzerine Hz. Yakup’un hayatı gözümün önünde canlandı.Ve akabinde, Peygamberlerin insanlığı fıtrata davet gibi çok önemli vazifelerinin gereği, kardeşlerinin özür dilemeleri sonucunda Yusuf’un (as) onları affedişi…

Bir başka olay da; Yanlış ve cahilce geleneklerimize yerleşmiş ve çocukları korkutmak üzere; “aman kurt yer!” ifadesinin şuur altımıza yerleşmiş olması…

Yine; yaşadığı hayatı, ortaya koyduğu hizmet ve eserleriyle bu asra damgasını vuran Üstad Bediüzzaman’ın kırlarda dolaşırken yakın talebelerine; “Bu yabanî meyveleri koparmayın, onlar vahşî ve yabanî hayvanların sofrası ve yiyeceğidir. Siz kendi elinizle dikip yetiştirdiğiniz meyveleri yiyin…” dediğini, O’nunla birlikte yaşayan birkaç tane talebesinden bu hatırayı dinlemiştim.

Bütün bunları toparlayıp olayı özetleyecek olursak:

Her bir varlık; fıtratına uygun bir hayat yaşadığı takdirde, yani birbirlerinin sınırlarını ihlal etmediklerinde mutlu ve hatta uzun bir hayat yaşamaları mukadderdir.Yani; insan insanca, hayvan da hayvanca yaşayacaklardır.

Hayvanların, özellikle vahşi ve yırtıcı olanlarının; ölmüş ve insan atıklarının yeryüzünden temizlenmesine matuf bir hizmetle tavzif edilip rızıklandırıldıklarını müşahede etmekteyiz. Hayatlarının idamesi buna bağlıdır. Aksi takdirde; bu fıtrî davranışın zıddına bir hareket gösterirlerse bu durum aleyhlerine tecelli edecektir.

Yalnız burada bütün suçu hayvanlara da yüklemek uygun değildir. Yanlış zaman ve mekanlardaki kanunsuz avlanmalar, zevk için o canlılara eziyet ve şiddet uygulamalar, yani insanların canavarlaşması, o canavarları da fıtrat dışına itmektedir.

Yaban hayvanlarını koruma ve besleme gibi bir görevimiz olduğunu da unutmamalıyız.

Zira; şu küre-i arzda düzenli yaşamamız için bunları, hatta bütün canlıları göz ardı edemeyiz. Tarihte ecdadın, aç kalan hayvanları beslemek için vakıflar kurduğunu biliyor musunuz?