MEVLİDİ’N-NEBİ (asm)

Bu sene, Merhum ve Mağfur Milli Şairimiz Mehmet Akif Ersoy’un vefat yıldönümüyle, Kâinatın Efendisi (asm) nin mevlidinin yıldönümünün de aynı haftaya tevafuku bence büyük bir fa’li hayırdır.

Bu vesile ile Merhum Şairimize rahmet dilerken, O’nunla birlikte, O Yüce Rasule ümmet olmanın şerefiyle ve şefaat temennisiyle ve Şairimizin lisanıyla o kutlu geceye şöylece bir nazar ediyoruz:

BİR GECE

On dört asır evvel, yine bir böyle geceydi,

Kumdan, ayın ondördü, bir öksüz çıkıverdi!

Lâkin o ne hüsrandı ki: Hissetmedi gözler;

Kaç bin senedir, hâlbuki bekleşmedelerdi!

Nerden görecekler? Göremezlerde tabi’i:

Bir kerre, zuhur ettiği çöl en sapa yerdi;

Bir kerre de, ma’mûre-i dünya, o zamanlar,

Buhranlar içindeydi, bugünden de beterdi.

Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta;

Dişsiz mi bir insan, onu kardeşleri yerdi!

Fevzâ bütün âfâkına sarmıştı zemînin,

Salgındı, bugün Şarkı yıkan, tefrika derdi.



Derken, büyümüş, kırkına gelmişti ki öksüz,

Başlarda gezen kanlı ayaklar suya erdi!

Bir nefhada insanlığı kurtardı o ma’sûm,

Bir hamlede kayserleri, kisrâları serdi!

Aczin ki, ezilmekti bütün hakkı, dirildi;

Zulmün ki, zeval aklına gelmezdi, geberdi!

Âlemlere rahmetti, evet, Şer’i mübîni,

Şehbâlini adl isteyenin yurduna gerdi.

Dünya neye sahipse, O’nun vergisidir hep;

Medyûn O’na cem’iyyeti, medyûn O’na ferdi.

Medyundur O masuma bütün bir beşeriyyet…

Yâ Rab, bizi mahşerde bu ikrâr ile haşret.