ORUÇ=KÜLLÎ BİR İBADET

“Ey iman edenler! Oruç sizden evvelki ümmetlere farz kılındığı gibi size de farz kılındı. Ta ki günahtan sakınıp takvaya eresiniz.”(Bakara:183)

Muhterem Müslümanlar!

İbadet, en geniş manası ile Cenabı Hak’kın Rububiyetine karşı; halen, kavlen ve tavren kulluk etmektir. Bu kulluğun küllî bir şekilde nümunesini de Ramazan Ayında oruç ibadetinde görmekteyiz.

Oruç, imsak vaktinden iftar vaktine kadar yemeden, içmeden ve birtakım meşru ihtiyaçlardan nefsi alıkoymak demektir.Bununla birlikte ruhen ve bedenen bu ibadete ciddi olarak teveccüh etmek gerekmektedir.

Yani, Allah rızası için bedeni ve ruhu oruç ibadetine hazırlamak maksadıyla evvela samimi bir niyet, orucun anahtarıdır.Bundan sonra nefse güç ve kuvvet veren mide merkezine erzakı kesmek çok daha önemli bir adımdır. Ve yine, dilini yalandan, gıybetten ve malayaniyattan korumak, gözü haramdan sakındırmak, kulağı nâmeşru seslerden uzak tutmak oruç ibadetinin önemli unsurlarıdır. İşte bu vaziyetteki bir insan, adeta sureten beşerî, hakikaten melekî bir vaziyete bürünmüş olur. Bu hususiyetteki bir insanın, terazinin kefesi gibi maddî varlığı hafiflerken manevi hasseleri inkişafa başlar. Nefsinden çok başkalarını, özellikle fakir ve muhtaçları düşünür. Nimetin kadrini ve kıymetini anlar. Hakiki manada şükre, kendisini mecbur hisseder. Şefkat ve merhamet hissiyle muhtaçlara yardım için kendinde bir gayret oluştuğunu farkeder.

Bu sırdandır ki oruç ibadetini, Yüce Yaratıcı kendine hasretmiş ve onun mükafatını ancak ben veririm buyurmuştur.Gerçekten bu ulvî ibadetin kadrini ve kıymetini bilelim ki, ihmal etmeyelim ve bütün azalarımıza oruç tutturalım ve bu vesile ile onlar da bu mükafattan hissesiz kalmasınlar…