ŞEHİTLERİ UĞURLARKEN

Bu bir Kanun-u İlahîdir. Fıtrat kanunları kulların irade ve inisiyatifine tabi değildir. İnsanın dünyaya gelişi nasıl ki, bu İlahî kanun gereğidir. Dünyadan gidişi de aynen öyledir. Bir plan, program, yani ilim-irade ve bir İlahî kudretin gereğidir. Tesadüf asla yoktur.

26.Temmuz.2015 günü, daha önceden planlanan bir arkadaşımızın oğlunun düğünü vesilesiyle Yozgat’a davet edildik. Bununla birlikte özellikle son haftada, birileri düğmeye bastı ve topyekûn bu ülkeye karşı genel bir terör eylemleri başlattı. Zaten içerideki ihanet çetesi de bu emri epey bir zamandır bekliyordu. Ve beklenen oldu. Bu ülkenin; birlik, beraberlik, dirlik ve düzenini sağlamakla görevli güvenlik güçlerine karşı terör grupları harekete geçti. Maalesef her gün üçer, beşer şehit cenazesi görmeye başladık.

Bu kutsal vazifenin karşılığı, bu nuranî kafileye Yozgat’ ta bir şehitle (Mehmet Koçak) katılmış oldu. Biz düğüne giderken Mehmet Koçak’ta; arkasında gerçekten Yozgatlı olan cemaate el sallıyordu. Ben de, Mevlana’nın “Şeb-i Aruz”u gibi o nuranî kafiye katıldım, sakın bana ağlamayınız, diyordu.

Cemaate baktım: Kimileri teröre, yandaşlarına methiye düzerken, ellerine bağlama verip sempatik gösterirken, dağlardaki eşkıyanın çevreciliğini medyası vasıtasıyla reklam edenlerden kimse yoktu. Taziyette bile bulunmamışlardı. Ama gerçek vatanperver dostları şehidin arkasında saf tutmuşlardı.

O’nun şahsında bütün şehitlerimize bir Fatiha okuyup ayrıldık. Uhrevî düğünden dünyevî düğüne iştirak ettik. Yazımın başında işaret ettiğim Kanun-u İlahî, Takdir-İ İlahî.

Yimpaş düğün salonunda kalabalık bir davetli grubu var. Düğün sahipleri ve davetlilerin kısmı ekserisi tanıdık ve dostlardan müteşekkil, bizi de bir selamlama konuşması için sahneye davet ettiler.

Ben de; önce Coşkun ve Sakin ailelerini kutladım. Mustafa ve Gamze Hanıma mutluluklar diledikten sonra, terörü lanetleyen bir konuşma yaptım. Milletin birlik ve beraberliğin önemiyle birlikte, toplumun şuur ve idrakine hitap ederek dost ve düşmanın iyi tanınması gerektiği üzerinde durdum.

Ayrıca, kısaca bir mesaj olması temennisiyle, benim çok önem atfettiğim “Hava” konusunda birkaç cümleyle konuşmamı bitirdim. Cenabı Hak, hayat sahibi varlıkların en çok ihtiyaç hissettikleri maddeleri, büyük bir nimet olarak; kesretle ve çok ucuz bir şekilde şu dünyaya depo etmiştir. Bu nimetlerden biri “Hava ve bir diğeri ise Sudur.” Havanın; bitkilere, hayvanlara ve insanlığa olan faydaları saymakla bitmez. Onun için Sadi Şirazî: “İnsanın her nefes alış-verişinde kendisine iki şükür vaciptir” der. Evet, insan oksijen almasa yaşayamaz, onu içerden çıkarmasa (karbondioksit) zehirlenip yine yaşayamaz. Öyle ise, Cenabı Hakkın insana ihsan ettiği her bir nimete insan, insanca mukabele etmeli…