Üç lokma

“İhtilaf ü tefrika endişesi,

Kuşe-i kabrimde hatta bikarar eyler beni;

İttihatken savlet-i a’dayı def’e çaremiz,

İttihat etmezse millet, dağıdar eyler beni…”

(Yavuz Sultan Selim)



“Girmeden tefrika bir millete, düşman giremez;

Toplu vurdukça yürekler onu top sindiremez.”

(Mehmet Akif Ersoy)



İnsanın gerek ferdi, gerek ailevi ve gerekse toplumsal hayatında başına bir bela veya musibet geldiğinde, “Ben ne yaptım da bunlar bana musallat oldu” demesi gerekmez mi?

Evet yaşadığımız bunca tecrübe, tarihi olayların tekerrürü, medeniyetlerin çöküşü, insan fıtratındaki terbiye edilmemiş ve tahdit edilmemiş menfaat duygusunun ortaya koyduğu vahşiyane tavırlar maalesef “Bade harabil Basra” bizi çok geç uyandırıyor.

Dünya haritasını açtığımızda veya dünyayı gördüğümüzde şuna katiyen emin olun ki her yönüyle dünyanın merkezinde – kalbinde ve gözbebeğinde yaşıyoruz. Ve bu coğrafyada yaşamanın elbette bir bedeli vardır. Bunun için aç canavarların arasında hayatını sürdüren insan daima uyanık olmalıdır. Uykusunda bile tek gözünü mutlaka açık tutmalıdır.

Tarihinin şahadetiyle onlarca medeniyete beşiklik yapmış, çekirdekten meyvedar bir ağaç olarak koskoca bir imparatorlukla dünyaya, insanlığa yakışan ne varsa onu öğretmiş bir milletin fertleri aynı vatan toprağı üzerinde, aynı anneden doğmuş kardeşler maalesef birbirlerine düşman ilan edilmek isteniyor.

Sebebini uzun uzun izah etmenin gereği yoktur. Her şey ayan beyan ortadadır.

Bu gerçeği, senelerce önce (1908) görüp dostu Vaiz Abdurreşid İbrahim Efendi’nin ağzından “Süleymaniye Kürsüsünde” haykıran merhum M.Akif nasıl ifade ediyor. Kendisi Veliyyi Kamil bir zat olarak bu milletin istikbaline hayatını feda ettiği için Cenab-ı Hak’da ona böyle bir kabiliyet bahşedip ferasetini de açtığından dolayıdır ki bugünleri görüp bizi ikaz ediyor.

“Ey cemaat, uyanın, el verir artık uyku!

Yok mu sizlerde vatan namına hiçbir duygu?

Düşmeden pençesinin altına istikbalin,

Biliniz kadrini hürriyetin, istiklalin.

Sizi bir aile efradı yaratmış Yaradan

Kaldırın ayrılık esbabını artık aradan.

Ey cemaat, yeter Allah için olsun, uyanın…

Sesi pek müthiş öter sonra kulaklarda çanın!

Müslüman, fırka belası ile zebun bir kavmi,

Medeni Avrupa ÜÇ LOKMA edip yutmaz mı?”

Milli şairimiz özellikle son mısralarda batının bu entrikalarının sonucu, Irak’ın üç parçaya bölüneceğini (Sünni-Şii-Kürt Bölgesi) ve bu ÜÇ LOKMA’yı da rahatlıkla yutup hazmetme niyetinde olduklarını hiss-i kablel – vukuu ile bize ibretamiz bir şekilde bildirip ikaz ediyor.

Yakın tarihimizden ve komşularımızın başına gelen felaketlerden ders almamız için ittifakımızı temin eden bir sürü sebep varken (Rabbimiz, Nebimiz, Kitabımız, Dinimiz, Kıblemiz, Vatanımız, Bayrağımız vb. birlikteliğimiz) ve ayrılığımızı gerektiren hiçbir sebep yokken dahili ve harici fitneye alet olmanın akılla, mantıkla ve iz’anla telif edilir hiçbir yönü yoktur.

Unutmayalım ki, nimet şükür görürse devam eder. Aksi takdirde elimizden alınır ve bu ahmakça davranışlarımız gazap ve kahr-ı İlahi’yi celbeder.

Ecdadımızın kabrinin köşesinde rahat etmesi için kardeşliğimizi pekiştirelim. Bu şehitlerimizin kanları “Çanakkale’de tevhidi kurtardığı” gibi, bu gün de ittihadımızın mayası olmuştur. Ülkenin her tarafındaki terörü lanet, birlik-beraberlik mitingleri bu yönüyle bize büyük bir teselli olmuştur.

Umarım bunlardan yeteri kadar ders almışızdır. Yoksa yetmiş iki milleti ve elli devleti birleştiren birileri çevremizdekilere bu dersi vermeye korkarım devam edecekler. Biz de ibretle seyredeceğiz…




Tarih : 30.08.2008