Dursun ERKILIÇ
Son dönemde yitirdiğimiz değerli insanlar arasına, güzel köyüm Gökçekışla’nın beyefendi insanı Doğan Özdemir de katıldı ne yazık ki…
Genellikle Ankara istikametinden gelirken şehrin ilk meskun mahal kavşağından sağa dönüp, rampayı tırmandıktan sonra Bozok Üniversitesi’ni ikiye bölerek ilerleler; Divanlı, Topçu ve Türkmen Araplısı tabelalarını arkada bırakarak vardığım Gökçekışla’nın havasını teneffüs ettikten sonra gersin geri dönerek şehrin insan ve otomobil kalabalığına karışarak varacağıma varır, göreceğimi görürüm…
Çeşmede su için yamaca bakarken
Bir keresinde, eşimle birlikte köyün adı yazan tabelanın önünde durup çeşmede elimizi yüzümüzü yıkadıktan sonra, “Bak hanım” diyerek ilerideki yamacı gösterdim.
-Orası bizim tarla…
Gösterdiğim yere bakarken yamacın eteğindeki bahçenin içinde yer alan mütevazı evin bahçesindeki hareketlilik çarptı gözüme.
Eşime seslendim:
-Gel hele bir selam verelim dostlara!
İtiraz etmesine fırsat vermeden yürümeye başlayınca mecburen düştü peşime.
Bahçe kapısına varınca seslendim:
-Selamın aleyküm…
‘Aleyküm’ selam diyerek gelip kapıyı açan evin oğlu Şakir ile tanıştık önce.
Doğan Özdemir ve Ulviye hanım
Evin bereketli bahçesine bitişik gölgelikte oturan köylülerimle tanıştık sonra; mekanın sahibi Doğan Özdemir ve hamarat eşi Ulviye hanım ile…
Birbirimizi babalarımız, dedelerimiz üzerinden tanıdık. İkimiz de Ankara’da yaşıyoruz ama birbirimizden habersiziz. Emekli olunca bu güzel evi yapmış. Tam bir emeklilik hayali: Kış soğuğunda Ankara, yaz sıcağında köy…
Köyümüzün toprağında yetişmiş sebze meyveleri, onlardan yapılmış salata ve turşuları yiyerek sohbet ettikten sonra ayrıldık.
Oğlu Şakir ile zaman zaman görüşmelerimizde hal hatır sorar, selam gönderirdim.
Acı haberi Şakir’in sosyal medya hesabından öğrendim.
Ekmeğini yedim, suyunu içtiğim Doğan Özdemir dostum, Gökçekışla’ya ve bizlere veda etmiş.
Gökçekışla yolunda bir şiir
Acı haber, tam yirmi yıl önce sabahın erken saatinde herkes uyurken Yozgat’tan Gökçekışla’ya giderken yazdığım bir şiirin sonu geldi hatırıma: Uzunca şiir şöyle bitiyor:
Her köyün kıyısı mezarlık
Her mezarın ibretlik taşı
Kimi bir günlük
Kiminin yüzü aşmış yaşı
Bugün yirmibir şubat perşembe
İkibiniki
Yozgat Gökçekışla arası
Uykuda sanki
Merhuma Allah’tan rahmet, acılı ailesine baş sağlığı ve uzun ömür diliyorum. Mekanı cennet olsun Doğan Özdemir dostum, huzur içinde uyu.
