Astroloji biliminin ünlü isimlerinden Yozgatlı hemşehrimiz Buket Nizamoğlu, ANKHABER’de yer alan, “Hoşgeldin 2022… Yeni yılda bizi neler bekliyor?” başlıklı yazısına, “Zor bir yılı geride bırakırken yeni yıldan beklentilerimiz haliyle fazla… İçimizdeki umut enerjilerini kaybetmemeli, yeni yılın güzelliklerle geleceğine dair inancımızı yitirmemeliyiz.” diye başlıyor ve burçlara göre tahlillerin ardından “Hoşgeldin 2022… Yaşanılacak her şeyin yüksek hayrımıza gelişeceğinin bilinciyle… Mutlu seneler…” diyerek bitiriyor.
Başlık dikkat eksin diye “Kutlu olsun yılınız, neyse çıksın falınız” dedim ama bendenizi astrolojinin fal değil bilim olduğuna inandıran Buket Nizamoğlu, “Yıldızların Fısıltısı”nı tahminleri ve tahlilleriyle harmanlayarak yaptığı ‘2022’ değerlendirmesinde insanları yeni yılın farklı yollarından farklı yönlerine götürüyor…
O ne derse desin…
Evet, Buket Nizamoğlu ne derse desin, Türkiye’de her şey gibi ‘yılbaşı’ ya da ‘yeni yıl’ mevzusu da bir ayrışma konusu maalesef…
Konuyu değişik zamanlarda başka gazetelerde ve başka yazılarda da ele aldım. Son yazımı Yozgat Gazetesi aracılığıyla da paylaşmak istiyorum. Şöyle:
Bizim nesil giydiği pantolon ya da parkayla birbirinin ideolojik tahlilini yapabilirdi.
Bıyık çöpçü süpürgesi gibiyse veya hilal şeklindeyse; sakal kirli / temiz yahut da keçi ise bunlar da ideolojik derinliği temsil eder ve kişiyi layık olduğu yere oturturdu!
Yılbaşı ayrışması…
Yeni bir yılın gelişini kutlamak, kutlamamak da ideolojik hatta inanç ayrışmasının vesilesi oldu.
Anneler, babalar, sevgililer ya da başka özel günler gibi bir gün olan, ancak, yeni bir yıla girildiğini işaret eden ‘yılbaşı’ da diğerleri gibi tüketimi körükleyen, kapitalizmin baş tacı günlerden…
Oysa dün gibi o gün de bir gün ve yarın da öyle olacak…
Yeni bir yıla giriliyor olması çok mu önemli?
Elbette önemli! Hem de pek çok açıdan önemli. Saymaya gerek yok…
Ancak içinden çıkılamayacak bir hal var!
Konu son yıllarda inançlar ve ideolojiler açısından tartışma konusu oldu, oluyor. Hatta yılbaşı kutlamalarına alternatif etkinlikler bile düzenleniyor artık…
‘Yılbaşı ayrışması’ o kadar içinden çıkılmaz bir açmaza dönüştürüldü ki kim ne diyor, niye diyor anlamak zorlaştı?
Mesela: O gece Hazreti İsa’nın doğum günü mü? Evet diyen de var hayır diyen de. Evet diyenlere bir sorum var: Öyleyse bu alkol seli neyin nesi? Yoksa Demreli Noel’in geyikleriyle havalanıp bacalardan çocuklara oyuncak bıraktığı saçmalığıyla zirve yapan tüketim ve hediyeleşme için mi tüm tantana?
Öyle ya da böyle, sonuç: Ayrışma…
Yazmaz olaydım!
Her sene olduğu gibi yeni yıl dolayısıyla iki dörtlük yazıp paylaştım. Yazmaz olaydım! Takdir eden olduğu gibi eleştiren de vardı. Oysa “Yılların Kaderi 1 ve 2” başlığı altında yazdığım ve yaptığım paylaşımlar bir durum tespitiydi.
Birincisinde dedim ki:
Yeni yıl gelirken eski kovulur
Eski kovulurken yeni övülür
Yeni de bilir ki bir gün dövülür
Sağlıklı ve mutlu iyi yaşayın
Bu kadar!
Bazı dostlar “Yeni yıl kutlaması” olarak algılamış!
İkincisinde dedim ki:
Kimi kafir işi diye sövüyor
Kimisi sebepsiz fena övüyor
İlgisiz olanlar baştan savıyor
Doğrusu: Sağlıklı, iyi yaşamak…
Bunu okuyan bazı dostlar dedi ki:
-Yeni yıl kutlamalarına karşı mısın?
Yöneltilen iki sorunun amacıyla bendenizin niyeti de ayrışıyordu, izahta zorlandım!
Önceki yeni yıl
2021’e girerken 2020’ye bakışım da netti:
“Defolup gidiyor defolu sene” başlıklı yazımda, “2021, her şeye rağmen küp içinde saklayacağımız umutlarla geliyor, geldi.” derken mazeretim vardı! Çünkü “ En azından virüs aşısı imdada yetişecek”ti. Varyantlardan varyant beğenmeye zorlayacağını nereden bilebilirdim?! 2021’e sıcak bakmamın bir sebebi de 2020’nin çektirdikleriydi. Bu bakımdan demiştim ki:
İki bin yirmiyi nasıl bilirsin
Diye soranlara cevabın hazır
Katılıp katılma kendin bilirsin
Virüslü, alçaktı, zalimdi, muzır
Herkes can derdinde olduğundan bu dörtlüğe bir şey diyen çıkmamıştı!
Sonuç olarak…
‘Yılbaşı’ konusunda gerim gerim geriliyor olmaktan kurtulmanın bir yolu var mı diye düşünürken, ekrandan Türkçe katili bir replik yetişti:
-Relaks abi!
