Diyojen’den özür dileyen Darius

Ben neymişim de haberim yokmuş diyenler için… Gücün hep kalıcı olduğunu sananlar için… Makamlarını babasının tapulu malıymış kullananlar için… Gücü sahip olduğu koltuktan alanlar için ve gücün güçsüzü küçümsemek olduğunu sananlar için anlamlı anımsatma…
"M.Ö. 335... Pers Kralı Darius her gün; ‘Dünyanın en güçlü ve en mutlu kralı benim' diyordu çevresindekilere...
Bir gün bir konuk geldi Karadeniz kıyılarından... Kral Darius alışıldık repliğini akşam yemeğinde o konuğun yanında da tekrarladı... Karadeniz'den gelen konuk, büyük bir özgüvenle çatalını bıçağını tabağının kenarlarına bıraktı... Dudaklarının üzerini ve kenarlarını yumuşakça sildi...
Gövdesini ve başını dikleştirdi;
"Sinop'ta fıçı içinde yaşayan yaşlı ve bilge bir adam var” diye başladı konuşmasına...
Bakışlarını Kral Darius'un gözlerinin içine dikip devam etti;
O yaşlı adam şöyle diyor; ‘Dünyada mutlak güç, mutlak mutluluk yok... Her şey anlıktır, geçicidir... Kalıcılık son nefeste belli olur...'
Darius elindeki bıçak ve çatalı öfkeyle masanın üzerine fırlattı...
"Bu benim gücüme ve mutluluğuma karşı yapılmış en büyük hakarettir...”
Konuk oralı bile olmadı... Az önce bıraktığı çatal ile bıçağı eline alıp yemeğine devam etti...
Ertesi sabah Darius büyük bir orduyla sefere çıktı... Karadeniz kıyısındaki Sinop'a varıp fıçı içinde yaşayan o yaşlı adamı buldu...
Konuğunun söylediklerini aktarıp sordu:
"Sen kimsin ki benim gibi mutlak güce ve mutluluğa sahip bir kralın yalan söylediğini savunursun?”
İhtiyar başını bile kaldırmadan verdi cevabını:
"Ben Diyojen; Yine aynı şeyleri söylüyorum... Dünyada mutlak güç, mutlak mutluluk yok... Her şey anlıktır, geçicidir... Kalıcılık son nefeste belli olur...”
Darius küstah bir kahkaha atıp Diyojen'in yanından hızlı adımlarla uzaklaştı...
O Sinop hüsranından sadece bir yıl sonra, M.Ö. 334'te Kral Darius; Makedonyalı, henüz otuz yaşında bir kral olan İskender'in ordularına karşı tacını, tahtını kaybetti... Yetmezmiş gibi hem karısı hem de kızı İskender'e kadınlık yaptılar...
Darius son nefesinde Sinop'ta fıçı içinde yaşayan Diyojen'i bulmalarını ve kendisi adına özür dilenmesini istedi ve ekledi: "Haklıymış ihtiyar... Mutlak güç ve mutluluk son nefeste belli olurmuş...”
Güçsüz, mutsuz, yenik, ezik bir kral olarak verdi son nefesini...
Yazıyı Kasım Kazancıklıoğlu’nun dörtlüsüyle bitirelim…
“Baş olanlar öğünmesin,
Ne gelirse başa gelir,
Diz toprağa dayanırda,
Baş düşerse taşa gelir.”


25.10.2012