Şeref

Öğrencileri bilge K'ya şöyle bir soru sordu:

"Şeref nedir?"

Bilge K biraz düşündü, sonra konuştu:

"Şeref, varlığı, mevcut olmadığı takdirde akla gelen şeylerdendir. Bu yüzden varlığını tespit etmek her zaman kolay değildir. Ama yokluğu çok kolay görülüp hissedilir."

Öğrenciler sordu:

"Şerefin varlığnı ya da yokluğunu kim görür? İnsanım kendisi mi, yoksa başkaları mı?"

Bilge K cevap verdi:

"Önce kendisi görür. Ayna icat edildiğinden beri, insan aynada sadece kendi yüzünü değil şerefi olup olmadığını da görmektedir. Önce kendisi görür, sonra başkaları."

Öğrencileri sordu:

"Dil ile şerefin ilişkisi ne ölçüdedir?"

“Çok büyük ölçüdedir" diye cevap verdi bilge K: "Dil ne kadar fazla kıvrılıp bükülür, çıkarlar için ne kadar yamulabilir, dün söylediği ile bugün söylediği birbirinin ne kadar tersi olursa şeref de o kadar uzakta kalır."

Öğrencileri sordu: .

"Şerefini kaybetmiş insan ilk bakışta nasıl anlaşılır?"

Bilge K cevap verdi:

"Gözlerinden anlaşılır. Gözleri başkalarına doğru dürüst bakamaz. Dilinin söyledikleri ile gözlerinin söyledikleri uyuşmaz."

Öğrencileri sordu:

"Şerefsiz kişi için nasıl bir tanım yapabilirsiniz?"

Bilge K cevap verdi:

"Her şerefsizin tanımı ayrıdır. Bazı şerefsizler babasından, ailesinden, geçmişinden utanır. Bazı şerefsizler bütün hayatlarını küçük çıkarlar üzerine kurar. Bazı şerefsizler kendilerini bütün diğer şerefsizlerden daha üstün zanneder. Bazı şerefsizler de önlerine çıkan her insana şerefsiz diye saldırarak kendi şerefsizliğini gizlemeye çalışır."

Öğrencileri sordu:

"Şerefsizlerin en şerefsizi ya da en az şerefsizi var mıdır? Böyle bir sıralama yapılabilir mi?"

Bilge K cevap verdi:

"Hayır. Şerefsiz şerefsizdir. Küçüğü büyüğü, azı çoğu olmaz. Ama şerefsizin toplumdaki rütbesi ne kadar büyükse; bir ağa ise, bir bey ise, zengin ise, şerefsizliğiyle diğer insanlara o kadar daha fazla zarar verebilir."

Öğrenciler başlarını sallarken Bilge K onların gözlerine bakarak meseleyi anlayıp anlamadıklarını görmek istedi. İçlerinden biri gözlerini kaçırdı.