UMUDA YOLCULUK

Yeni yılla birlikte yeni umutlar, yeni sevinçler, yeni özlemler yeşerir insanın içinde. 2006’nın tüm olumsuzluklarına rağmen geride kaldığını düşünerek yeni yıla yeni bir başlangıç gibi taze duygularla girer insan. Ancak 2007’nin hiç de kolay bir yıl olmayacağı, zor ve çetin bir yıl olacağını düşünmeden de edemez. Ülkenin geleceğini doğrudan ilgilendiren cumhurbaşkanlığı ve genel seçimin yaşanacak olması, sancıları bugünden kaygıya dönüştürmüş durumda. Bu kaygıların kaynağı tabi ki cumhurbaşkanlığına ehil adam, layık adam, tarafsız adam mı seçilecek yoksa liderine şirin görünmek için politik, üstelik laik cumhuriyetle kavgası olan birileri mi seçilecek veya bağımsız ruhlu, ülke çıkarları önplanda, onurlu bir ülkenin onurlu bir temsilcisi, tarafsız, laik birisi mi seçilecek?…

Bu ülkenin en büyük ihtiyacı namuslu, onurlu, özgür düşünceli insanların meclise girmeyişinden kaynaklanıyor. Kayıtsız şartsız liderine bağlı, geleceği liderine endeksli vekiller hangi değerleriyle değerlileri seçme özgürlüğüne sahip olabilirler ? Varsa yoksa seçilmekten başka kaygısı olmayan seçilmişler seçmenine ne verebilir ? Dolayısıyla halkını nasıl mutlu edebilir ? Bizim geri kalmışlığımızın asıl sebebi “Seçmen de kim oluyor ki ? Onların görevi seçileni seçmekle mükellefliktir” anlayışı güden tipler tarafından temsil edilişimiz değil mi ? Değerlerimizden hızla uzaklaşmamızın, vatan sevgisinin çıkarlarımızdan sonra gelişinin asıl sebepleri bunlar değil mi ? Hırsızlığın, vurgunun, kap-kaçın hakim olduğu sokakların, adaletsiz gelir dağılımının sebepleri bunlar değil mi ? Bu ülkede namuslular kıyıda köşede ehliyetiyle, meziyetiyle itibarsız yaşıyorsa bunun sebebi seçmenler mi, yoksa bunları çıkarıp sunmayan genel başkanlar mı ? Tabi onlar seçilirse, genel başkanından çok kendini seçen seçmeni düşünür. Bütün bilgisini ve birikimini halkının refahına, mutluluğuna adar.

Demokrasinin rafa kaldırıldığı dönemde bile danışma meclisini 5 general seçti. Demokrasilerde ise tek-seçici var o da genel başkan. “ Müşteri her zaman haklıdır” anlayışı gibi, her zaman genel başkan haklı demekle hangi olumluya adım atılabilir ? Evet sıkıntıların kaynağını tek-seçicinin seçtiği insanları seçmemiz değil mi ?

Sonuç olarak yarınlardan korkan, yarın güvencesi olmayan bir ülkenin insanları güvenlik içinde yaşayamıyor fakat ne yazık ki bu durum “Neme lazım” mantığıyla hareket eden mutlu azınlığı kaygılandırmıyor.

Umutla başladığımız yazı umutsuzluğa döndü. Niye mi ? Umutsuzluğa akan çoğunluktan ayrılıp umuda akamadığımız için olsa gerek…


Tarih : 24.01.2007