Yoksulluk sana hanlar bana

Ülkemiz içte ve dışta itibarını yitirerek değerlerinden kopmuş, toplumsal dayanışmadan hızla uzaklaşıp bireysel menfaatler, bireysel çıkarlar ön plana geçip, bencillik hakim olup olumsuzluğun aktığı yere yuvarlanarak taş misali sürüklenip durmakta.
Bu ülkenin değerli insanları politikacıların oyuncağı gibi, çıkarları doğrultusunda elenip budanarak ayrıştırılmakta, senden - benden diye kutuplara ayrılarak makamlarını mevkilerini korumak adına kedinin fareyle oynadığı gibi oynanıp durmakta. “Hayal sana mevki bana, yoksulluk sana,  hanlar hamamlar bana” diye diye toplum bozulmuş halkına olumlu örnek olamayan politikacıların saçtığı tohumlar halkın bağrında yeşermiş güvensiz umutsuz insanların çoğalmasına sebep olmuş. Kendisinden başkasını hırsız gözüyle görmüş, dolayısıyla kendisine’de öyle bakılmıştır.
İnsanda var olması gereken iyilik ve merhamet en değersiz meziyet olmuş, hep aleyhine sonuçlanmış, dürüstlük aptallık gibi algılanmış sonuçta kişinin kendisine zarar vermiş, atı alan Üsküdar’ ı geçerken dürüst yaya kalmış.
Çeşme akarken küpünü dolduranlar zengin, itibarlı, han hamam sahibi olurken, dürüstler yoksullaşmış, adeta çocuklarının gözünde bile “dürüst kaldın da ne oldun” gibi bakılmış, kenarda köşede kaderiyle başbaşa kalmış ve yaşarken kaybolmuş, yatarken yastıkta mışıl mışıl uykusunun dışında ödüllendirilmemiş. Meydanı kirletenlerin, çirkinleştirenlerin, çalanların, yalakaların aktığı yöne akıp özündeki güzellikleri de yitirmekte, huzursuz, keyifsiz yazgı koparılmaz öz malı olmuş.
Namuslu kalmanın mükafatı da bu olsa gerek…