At, Eşek, Fare ve Demokratlık

Geçenlerde Adana'da üniversite öğrencilerine kaldıkları yurdun yemekhanesinde at ve eşek eti yedirildiği ortaya çıktı.
Aslında ülkemiz için normal bir olay. Hangimiz ne yediğimizi biliyor muyuz? Bir buçuk liraya yarım döner ekmek yiyoruz. Atalarımız ''ucuz etin yahnisi olmaz'' derler ama biz ucuz et yemeyi seviyoruz. Et ucuz olunca da ne eti olduğunu sorgulamak aklımıza gelmiyor.
Ama Adana'da işler böyle gitmedi. Çocuklar genç ya, eylem yaptılar. “Bize nasıl at, eşek eti yedirirsiniz” diye. Sanki ceplerindeki parayla et yeme hakları varmış gibi. Neyse çocuklar at ve eşek resimleriyle yürüyüş yaptılar; hem kendilerine yapılanları protesto ettiler, hem de at ve eşeğe yapılanları. Hani burayı demokratik bir ülke sanıyorlar ya. Çünkü televizyona çıkan herkes demokratlıktan ve demokrasiden, hayvan haklarından bahsediyorlar ya. Konu da hem insan haklarını, hem de hayvan haklarını ilgilendirdiği için gençler öfkelendiler biraz. Bence haklılar ama işler onların dediği gibi gitmedi. Onların at ve eşek eti yemelerine  sebep olan utanmaz yurt müdürü bu yaptıkları eylemden dolayı yurttan ihraç istemiyle eylemci öğrenciler hakkında soruşturma başlatmış.
Bu yazıyı eylemci gençlerden hiçbiri okur mu bilmem. Ama Yozgat'taki öğrenciler okusa bile onlara faydası olur diye yaşadığım bir olayla bu Adana'da ki olayı karşılaştırıp demokrasi tahlili yapacağım.
Sene 1980, 12 Eylül ihtilali olmuş. Mamak Askeri Cezaevi D blokta yatıyoruz. Tabii bizi camiden götürmediler. Suçumuz ağır. Silahlı propaganda yoluyla anayasayı değiştirmek. Kenan Evren'in '' asmayalım da besleyelim mi ?'' dediği günler.  Neyse bunlar önemli değil konumuz başka.
Birgün öğle yemeği dağıtıyorum. Yemekler kuru fasulye ve bulgur pilavı. Yani sevdiğimiz yemekler. Kuru fasulyeyi bir arkadaşım dağıttı ardından bulgur pilavını da ben dağıtmaya başladım.
Bulgur pilavını dağıtırken kepçeye bir et parçası bindi. Bulgurun içinde et olması mümkün değil. Kaldırdım baktım kafasıyla, kulağıyla, kuyruğuyla parçalanmadan pişmiş bir fareydi.
Pilav dağıtmayı durdurduk olayı da idareye bildirdik. İdaredeki subay iyi bir insandı, ya da biz öyle biliyorduk. O da durumu cezaevi yönetimine bildirmiş.
Çok hızlı bir şekilde cezaevinden beyaz giysili iki kişi geldi. Bulgur kazanını değil, sadece fareyi özel bir kaba koyup tahlile götürdüler.
Tahlil sonucu yarım saati bulmadı. Tahlil sonucuna göre ''yenilebilecek bir et, muhtemelen koyun eti olduğu tespit edilmiştir'' denildi. Kararı da cezaevi yönetimi tarafından gönderilen subay açıkladı. ''Yemek düzeni alınsın bulgur pilavı dağıtılsın.''
Tabi biz de Adanalı öğrenciler gibi, bu emre karşı geldik yemeyeceğimizi bildirdik. Sağolsunlar bizi anlayışla karşıladılar. Bulguru yemeyenlere akşama kadar işkence yaptılar. Biz bulgur yememe hakkımızı dayak yiyerek kullandık. Cezaevi yönetimince gönderilen subay da bu durumun ciddiyetle yerine getirilmesini bekledi.
İşte demokratlık tahlili de burda başlıyor. 12 Eylül'ün o faşist ruhlu subaylarının yaptığı ile Adana'da öğrencileri eylem yaptı diye yurttan atmak isteyen zihniyet arasında bir fark yok, hem de aradan geçen 30 yıla rağmen.
Demokratlık bir maske değil yaşam şeklidir. Demokratlık maskesi ile dolaşanlardan tanrı bu ülkeyi korusun.               
Sağlıcakla kalın.