BİR İYİ - BİR KÖTÜ

Yozgatla ilgili bir iyi, bir de kötü olan iki konudan bahsedeceğim. İyi olan herşey bizi ilimizi geleceği arasından ümitvar ediyor, kötü olan herşeyde bizi karamsarlığa itiyor.
Geçen hafta perşembe günü sanıyorum valilik ve Milli Eğitim müdürlüğünün ortaklaşa çalışmasıyla kişisel gelişim üzerine öğretmenlere ve velilere Yimpaş Kültür Merkezinde bir konferans verildi. Bu Konferansı oldukça önemsedim. Öncelikle konferansı veren eğitim uzmanı Ziya Baran konusunda çok iyi bir eğitimci idi.
Tabiiki konferans kadar konferansa katılımda çok önemliydi. Yozgat insanı eğitimle ilgili bu tür çalışmalara çok duyarsız. Okullarda eğitimle ilgili toplantılara veya okul aile birliği toplantılarına veli katılımı her zaman en düşük düzeydedir. Ama kişisel Gelişim ile ilgili Ziya Baran’ın vermiş olduğu konferansa veli katılımı hayli yüksek oldu. Öğretmen ve idareci katılımını araştırdım, öğretmenler arasında da katılımın yüksek olduğunu öğrendim. Bu durumu eğitim açısından sevindirici bir gelişme olarak değerlendiriyorum.
Her ne kadar okulların tatil edilmesini eleştirenler olsa da yapılan çalışma doğru ve amacına ulaşmış bir çalışmadır. Milli Eğitim Müdürü ve yetkililerini bu çalışmalarından dolayı kutluyorum. Umarım bu konferans hızlı okuma teknikleri konusunda Yozgat genelinde ciddi bir çalışmanın başlangıcı olur.
“Hoş geldin” ziyaretinde bulunamadığım yeni milli eğitim müdürümüz Sebahattin Gamsız beye “hoş geldiniz” diyor yeni görevinde başarılar diliyorum.
Gelelim kötü olana...
Yozgatın Merkezinde olan iki işhanından bahsedeceğim. Birisi Eser işhanı, diğeri de Abide işhanı. Sanırım bu iki işhanı fiziki olarak Türkiyedeki en bakımsız, en pis işhanları arasında sıralamaya girer.
Eser işhanı şehrin tam merkezinde bulunan bir iş merkezi.. Bugüne kadar atıl vaziyetteydi. Belediyenin ikiz binaları yıkma kararından dolayı orada oturan işyeri sahiplerin çoğu Eser işhanına yerleştiler. Mevcut işyerlerinin tamamına yakını doldu. İşhanını gezdiğiniz zaman işyeri bürolarının içlerinin gayet zevkli döşendiğini fark ediyorsunuz. Ama işyerlerinin dışı mezbelelik bir halde. İşhanının çatısı yok, çatıdan giren yağmur suları merdivenleri ve sahanlıkları buz pateni haline getirmiş, yürümek mümkün değil. Bunu başka bir yerde yazsam kimse inanmaz. Bu işhanımızın tuvaletleri çalışmıyor. Tuvaletlerinin suları akmıyor, pislik içinde. Asansörü çalışmıyor ve bir sürü eksiklik söz konusu. Eser işhanında ciddi meslek sahiplerinin işyerleri var. Hatta bu iş yerlerinin çoğunda bayanlar çalışmakta. Ama bu iş yerlerinin sahipleri bir araya gelip bu işhanını yaşanır hale getirmiyorlar. İşin ilginci bu işhanında işyeri sahibi olanlar eğitim düzeyi yüksek insanlar. Bir kentte yaşamanın sorumluluğunu en iyi bilmesi gereken bu eğitimli insanlar, kentin diğer insanlarına örnek olma sorumluluğu da taşımaları gerekir.
Abide işhanına gelince...
Oradaki sorunlar da içler acısı. Uzun süre atılkalan bu işhanı belediye başkanının çalışmaları ve ikinci katın belediye birimlerine tahsis edilmesi sonucu işlerlik kazandı. İkinci katta sorun yok belediye bu katı onarıp yaşanır bir işyeri haline getirdi. Ama birinci kattaki mülk ve dükkan sahipleri kendi katları için hiç bir çalışma yapmadılar. Çoğu işyerinin camekanları ilkel ve çirkin.. Tuvaletler çalışmıyor. Çoğu yerde elektrikler yanmıyor; ortak alanlarda badana boya yok. İşyerlerindeki fazla mallar, ortak alanları işgal etmiş. keşmekeş bakımsız bir işhanı. Bu zihniyetteki insanlara devlet ne yapsın, belediye ne yapsın? Kentte yaşamak devamlı almak değildir. Zaman zaman da kente vermek gerekir. Bu işhanlarında mülk ve işyeri sahibi olanlar, küçük paraları birleştirip yaşanır hale getirilirse görecekler ki hem mülklerinin değeri artacak, hem de müşterileri çoğalacak.

Tarih : 09.01.2008