Sosyalleşmenin temeli ben’i bırakıp biz olabilmektir. Yaşadığımız kentte hala insanlar ben olmayı zorlamaktalar. Kentin genelinde hakim olan ben’lik uygusu bu kenti yaşamın her alanında geri kalmaya zorluyor.
Eğer ben olarak düşünürseniz bu kenti sanayileşmeye götüremezsiniz. Çünkü sizdeki birikim belki ben olarak yaşamanızı sağlar ama yatırıma dönüşmesi aşamasında küçük bir birikimdir . Tek başına hiçbir işe yaramaz. İşte o aşamada biz olmanız gerekiyor. İşte bu kentte biz o aşamayı geçemiyoruz. Biz olmayı beceremiyoruz. Onun içinde bu kent sanayileşmeyi yatırım yapmayı beceremiyor.
Tabii benlik duygusu ben merkezli düşünce sistemi sadece sanayileşmenin önünde engel değil yaşamın bütün alanlarındaki gelişmenin önünde engel, ticaretin önünde engel, kültürün önünde engel.Toplumsallaşmanın önünde engel vs. vs.. Yaşamın gelişmesinde engel.
Toplumu eleştirirken şunu da unutmamalıyız. Şu soruyu korkmadan sormalıyız. Neden bu kentte yaşayan insanlar ben merkezli düşünüyorlar. Biz olamıyorlar birlikte üretemiyorlar.
Bu sorunun bir çok cevabı olabilir. Binim tespit ettiğim iki önemli cevabı var;
1-Eğitimsizlik
2- İyi niyetle başlamış ama kötü niyetli insanların eline geçmiş olan yatırımlar.
1970li yıllarda gurbetçi diye tanımladığımız yurt dışında çalışan işçilerimiz ilk birikimlerini iyi niyetle burada kurulan işçi şirketlerine ortak olarak bu kentin sanayisinin oluşması için büyük bir özveri gösterdiler.
Sonuç olarak Yozgatın çeşitli yerlerinde yarım kalmış tamamlanamamış bir sürü yatırım var. Bunlar hep Avrupada çalışan insanların vermiş olduğu paralarla kurulan ve başarılı olmayan yatırımlar.
Diğer taraftan başarılı olan yatırımlar da var. Onlara ne olmuş. Onlar el değiştirmiş. Kurucu ortakların hisseleri 40 yıl önce verdiği paranın karşılığı bile değil. Kurulan fabrikalar başkalarının olmuş.
Bu insanlar yılmamışlar 1990’ların sonuna kadar iyi niyetle kurulan işçi ortaklarına birikimlerini aktarmışlar. Sonuç büyük bir hüsran . Bu insanların samimi memleket sevdaları onlar için yaşamlarının son döneminde yoksulluğa dönüşmüş.
Birkaç beceriksiz bir kaç da kötü niyetli insan iyi niyetle başlayan Yozgat’ın sanayileşme hamlesini daha başlamadan bitirmişler.
Şimdi kentin yöneticisi insanlar iyi niyetle bu kentte yatırımın önünü açmak için il il gezip buraya yatırım yapacak insan aramaktalar. Beyhude bir çaba olarak görüyorum. Umarım ben yanılırım.
Sorun 2023 vizyonunu tespit etmekle olmuyor. Bu vizyona ulaşmanın yöntemlerini de belirlemek gerekiyor. Dışarıdan yatırımcı arayacağınıza bu kentte yaşayan ve birikim sahibi olan insanları ben duygusundan biz düşüncesine getirmenin yollarını bulmak gerekiyor. Bu durum bile bir akademik çalışma gerektiriyor bu konuda ne yapılıyor? Sanırım hiç!
Yozgat 2023 vizyonu konusuna önümüzdeki yazılarda devam edeceğim. İnternet aracılığı ile katkılarınızı bekliyorum. Konuyu birlikte sorgulayalım.
Eğer ben olarak düşünürseniz bu kenti sanayileşmeye götüremezsiniz. Çünkü sizdeki birikim belki ben olarak yaşamanızı sağlar ama yatırıma dönüşmesi aşamasında küçük bir birikimdir . Tek başına hiçbir işe yaramaz. İşte o aşamada biz olmanız gerekiyor. İşte bu kentte biz o aşamayı geçemiyoruz. Biz olmayı beceremiyoruz. Onun içinde bu kent sanayileşmeyi yatırım yapmayı beceremiyor.
Tabii benlik duygusu ben merkezli düşünce sistemi sadece sanayileşmenin önünde engel değil yaşamın bütün alanlarındaki gelişmenin önünde engel, ticaretin önünde engel, kültürün önünde engel.Toplumsallaşmanın önünde engel vs. vs.. Yaşamın gelişmesinde engel.
Toplumu eleştirirken şunu da unutmamalıyız. Şu soruyu korkmadan sormalıyız. Neden bu kentte yaşayan insanlar ben merkezli düşünüyorlar. Biz olamıyorlar birlikte üretemiyorlar.
Bu sorunun bir çok cevabı olabilir. Binim tespit ettiğim iki önemli cevabı var;
1-Eğitimsizlik
2- İyi niyetle başlamış ama kötü niyetli insanların eline geçmiş olan yatırımlar.
1970li yıllarda gurbetçi diye tanımladığımız yurt dışında çalışan işçilerimiz ilk birikimlerini iyi niyetle burada kurulan işçi şirketlerine ortak olarak bu kentin sanayisinin oluşması için büyük bir özveri gösterdiler.
Sonuç olarak Yozgatın çeşitli yerlerinde yarım kalmış tamamlanamamış bir sürü yatırım var. Bunlar hep Avrupada çalışan insanların vermiş olduğu paralarla kurulan ve başarılı olmayan yatırımlar.
Diğer taraftan başarılı olan yatırımlar da var. Onlara ne olmuş. Onlar el değiştirmiş. Kurucu ortakların hisseleri 40 yıl önce verdiği paranın karşılığı bile değil. Kurulan fabrikalar başkalarının olmuş.
Bu insanlar yılmamışlar 1990’ların sonuna kadar iyi niyetle kurulan işçi ortaklarına birikimlerini aktarmışlar. Sonuç büyük bir hüsran . Bu insanların samimi memleket sevdaları onlar için yaşamlarının son döneminde yoksulluğa dönüşmüş.
Birkaç beceriksiz bir kaç da kötü niyetli insan iyi niyetle başlayan Yozgat’ın sanayileşme hamlesini daha başlamadan bitirmişler.
Şimdi kentin yöneticisi insanlar iyi niyetle bu kentte yatırımın önünü açmak için il il gezip buraya yatırım yapacak insan aramaktalar. Beyhude bir çaba olarak görüyorum. Umarım ben yanılırım.
Sorun 2023 vizyonunu tespit etmekle olmuyor. Bu vizyona ulaşmanın yöntemlerini de belirlemek gerekiyor. Dışarıdan yatırımcı arayacağınıza bu kentte yaşayan ve birikim sahibi olan insanları ben duygusundan biz düşüncesine getirmenin yollarını bulmak gerekiyor. Bu durum bile bir akademik çalışma gerektiriyor bu konuda ne yapılıyor? Sanırım hiç!
Yozgat 2023 vizyonu konusuna önümüzdeki yazılarda devam edeceğim. İnternet aracılığı ile katkılarınızı bekliyorum. Konuyu birlikte sorgulayalım.
30.11.1999
OKUR YORUMLARI
Yozgat'ta Günün Haberleri
YOZGAT'TA 5 GÜNLÜK HAVA DURUMU
YOZGAT İÇİN GÜNÜN NAMAZ VAKİTLERİ
