İyilik! Sözlükte karşılığına bakıyorum. Diyor ki; '' karşılıksız yapılan karşılık beklemeden yapılan ''
Oysa toplumda iyilikle ilgili algılamaya bakıyorum sözlükteki anlamının tam tersi.
Herkes yaptığı iyilikten bin pişman. Kime iyilik yaptıysalar karşılığının kötülük olduğunu söylerler. Kendileri sanırsın iyilik meleği.
''İyilik yap kötülük bul'', '' iyiliğe sormuşlar “nereye gidiyorsun?” “Annenin yanından geliyorum” demiş, gibi çok çirkin sözlerin insanların ağzında peselenk olduğu bir zamanda yaşıyoruz.
“Şuna iyilik yaptım da karşılığında kötülük gördüm” gibi sohbetleri çok sık dinliyoruz. Memleketimden olsa gerek “iyiliğin karşılığı olmaz” kardeşim diyemiyoruz.
Bir insan bir dosta iyilik yaparken karşılık beklemesi zaten iyilik kavramını hemen ortadan kaldırıyor. Bu düpedüz bir alışveriş mantığı “ben sana iyilik yaptım sende şöyle davranmalısın” beklentisinde olmak karşıdaki insanın bu beklentiye karşılık vermemesi iyilik yaptığını sanan insanı iyilikle ilgili olumsuz düşünmeye itiyor.
Oysa iyilik , merhamet duygusu insanı hatta insanlığı yücelten değerlerdendir..Ama anlamı içerisinde iyilik yapabilirsen.
Türkçemizde iyilikle ilgili çok güzel söylemler var '' iyilik yap denize at '' derler doğrusu da budur. “İyilik yap gerçekten denize at”, yani yaptığın iyiliği unut o iyilik boşa gitmez bir gün ihtiyacın olursa mutlak o iyiliğin karşılığı senin beklemediğin yerlerden karşına çıkar.
Ama sen iyilik yaptığın insandan karşılık beklersen hem iyilik yapmamış olursun. Hem de iyiliğe kötülük yapmış olursun.
Neden iyilik ile ilgili yazı yazmak ihtiyacı duydum.Geçenlerde bir telefon konuşmasına tanık oldum O konuşmanın sonu ''iyiliğin anasını ....'' diye okkalı bi küfürle bitiyordu konuşma. Her iki insanı çok iyi tanıdığım için iyilik üzerine düşünme ihtiyacı duydum.
Çok zor günlerden geçmiş zaman zaman dostlarının büyük iyiliklerini kabul etmiş. Hatta zaman zaman dostlarını kendine iyilik yapmaları için zorlamış.Tüm bunların sonunda işleri düzelince kendince iyilik yapmaya başlamış ama yaptığı iyiliklerin karşılığını alamayınca iyiliğe küfretmeye başlamış dostum.
Ne diyebilirim ki üzülmekten başka ne yapabilir insan? Sadece o dostum değil yaşadığımız bu kentte çoğunluk aynı düşünceye sahip. Ne yazıkki ''iyilik yap kötülük bul'' ''merhametten maraz doğar'' anlayışı hızla kabul görüyor toplumda. Vahşi kapitalizmin hızla bireyselleştiği insanlar toplumsal yaşamdan uzaklaşmak için toplumun en yüce değer yargıalrına bilerek veya bilmeyerek küfür eder duruma geldiler.
Çünkü onların dosta ihtiyacı kalmadı çünkü onların dostları ceplerindeki para. Ne yazık ki yaşadığımız şu günlerde para bir çok sorunu çözer görünüyor.Ama gerçekte öyle mi? Bunu da yaşayarak göreceğiz.
İyilik yapmak hem çok kolay, hem de çok zor iştir.
İyilik yapabilmek için kocaman ve temiz bir yüreğin olacak. Özgür bir insan olacaksın yani vesayet altında olmayacaksın vesayet altında olan insanlar iyilik yapamazlar. Yapsalar bile bu yaptıkları iyilikten karşılık bekler hale gelirler. Çünkü vesayet sahipleri onu buna zorlarlar.Yaptığı iyilikten ona kötülük geleceğine inandırılar.
Ben herşeye rağmen iyilikte hayır olduğuna inananlardanım ama gerçekten iyilikte.
Kalın sağlıcakla.
