SALI SENDROMU

Pazartesi sendromunu biliyorduk ama bizim ülkemizde Salı sendromu daha bir önemli hale geldi. Salı günleri bildiğiniz gibi parlamentoda grubu olan partilerin grup toplantıları var. Güya demokrasinin gereği bu konuşmalar.

Yaklaşık son 20 yıldır bu grup toplantılarında ülkenin hayrına olan hiçbir konuşmaya şahit olmadım desem yeridir.

Tabi ki demokrasi çok sesliliktir ama demokrasi çok boş konuşmakta değildir. Demokrasi insanları birbirine düşman etmek değildir. Demokrasi kendin gibi düşünmeyen insanları aşağılamak onlara hakaret etmek değildir.

Her parti Salı günü (iktidar partisi Çarşamba günü) yandaşlarını salona toplayıp alkış garantili konuşmalar yapıyor. Kürsüdeki başkan ne söylerse alkışlanıyor, böylece o haftalık siyasetini yapmış oluyor, ya da yaptığını sanıyor.

Bu konuşmaların içinde sıradan insanların sorunlarının çözümüne yönelik hiçbir şey yok. Varsa yoksa karşıt partinin yapmış olduğu kötülükler ve hakaretler. Artık ne siyaset kaldı ne siyasetin nezaketi vesselam siyasetten tiksindirdiniz bizleri.

Artık Salı akşamları televizyonları açamaz olduk. Çünkü havada uçuşan onca hakaretin içinde bizim de payımıza düşen var. Bunları duyup karşımızdakilere öfkelenmemek için haberleri ve siyasetçileri dinlemiyorum artık ve birçok insanında benim gibi yaptığını biliyorum.

Seçim öncesi hepsi ayrı ayrı gelip bize birlikten, kardeşlikten, güzellikten, sevgiden, üretimden, gelişmeden, medeniyet yarışından, bahseden bu siyasetçiler seçimler biter bitmez tanınmaz hale geliyorlar ve başlıyor hakaretler, 3.sınıf küfürler havada uçuşmaya ondan sonra da haydi mahkemelere.

Siyaset bu değil beyler siyaset ülkeyi barış içinde kalkındırma işidir. Bunu yapamadığınız için ülkeyi kavga ile yönetip yandaşlarınızı yanınızda tutmaya çalışıyorsunuz. Siyasette bu da bir yöntem tabi ama bu yöntem uzun süreli olmaz ve olmamalı da.

Siyaset zenginlerin değil küçük insanların sorunlarına da çözüm bulmayı gerektirir. Bunca yoksul insanın hayatına ne güzellikler getirdiniz ya da muhalefettekiler siz iktidar olunca ne getireceksiniz bunları anlatsanız diyorum.

Mesel bizim için büyük sizin için küçük birkaç sorunu yazayım bu konuda ne düşünüyorsunuz?

Faizleri düşürmek için mücadele ediyorsunuz, bankalarda aldığınız kararlara tamam diyor. Ama durum öyle mi? İhtiyacı olan bir insan kredi kartından 100 lira çektiğinde 16lira işlem parası artı faiz alıyorlar. Bu rakamlar bankasına göre değişiyor. Ama çok büyük rakam yani bir yıllık faizi bir günde işlem parası diye alıyor, üzerine de faiz alıyor. Merak ediyorum iktidar ve muhalefet partilerinin konudan haberi var mı? Büyük ihtimalle yok. Niye olsun ki bunlar küçük rakamlar ama ülkenin milyonları bu küçük rakamlarla yaşıyor.

Mesela telefon şirketleriyle aylık 500 dakika üzerinden sözleşme imzalıyorsunuz. İsterseniz bu 500 dakikanın 1 dakikasını kullanmayın ama bu parayı ödemek zorundasınız. Bu 500 dakikayı 1 dakika geçerseniz bu parayı da ayıca ödemek zorundasınız. Bu anlayış tekelci anlayıştır kabul edilemez. Bu örnekleri çoğalmak mümkün haddi iktidar bu konularla ilgilenmiyor diyelim. Muhalefetin söyleyeceği hiçbir şey yok mu?

Artık bu büyük proje sevdasından vazgeçin. Büyük havaalanı yapmak çok zor değil, daha büyük araziye daha çok beton dökersiniz hepsi bu. İstanbul’a kanal yaparsınız. Kanal kazanmasa da yanındaki arsalar kazanır. Rantın sonu yoktur. Bu projelerden üç beş zengin kazanır milyonlara bir şey düşmez.

Gelin el ele verip çağı yakalayalım. Bilimde çağın neresindeyiz, yazılımda neresindeyiz, iletişimde neresindeyiz, üretimde neresindeyiz bunlara bakalım.

Yoksa karşı partinin liderine hakaret etmek en kolayı bunlar ülkeye ne kazandırıyor ona bakalım.

Kendi kendine yeten yedi ülkeden birisiydik. Şimdi neredeyiz? 1970’li yıllarda çıktığımız ekonomide dünyanın 17. Ülkesiydik şimdi 19. Bir yere fren yapmanız gerekiyor umarım geç kalmazsınız.

Küçük dertlerimiz çok yazmaya devam edeceğim. Umarım bu Salı günü olan grup toplantılarını kaldırırsınız da demokrasiye ve millete bir iyilik yapmış olursunuz. 

Saygı ve selamlarımla..