Gözyaşları döndü nehire

“Vatan sevgisi imandandır.” diyen yüce peygamberin buyruğu üzerine ;

“Vatan-Vatan diye üzerine titrediğimiz,

Uğruna nice koçyiğitleri şehit verip

Kara toprağa gömdüğümüz coğrafya,

Meğer bir iktidar kucağından ibaretmiş”

Habur sınır kapısında , kandil’den gelen gerilla kıyafetli, barış elçisi diye adlandırdıkları örgüt üyelerinin, topladıkları halka takdim edip alkışlattıktan sonra parti otobüsünün üstüne çıkan DTP eş başkanı (Bütün partilerde genel başkan olurken bunlarda niye eş başkan denir bir türlü anlamam. Genel başkan İmralı da diye mi ?)

Ahmet Türk, “artık sıra devlette” diyor.

“Artık sıra Devlette”

İstemem nedir ?

Kandil’den gelenlerin sayısı kadar, elinizde ne varsa PKK ile mücadele etmiş general, subay, asker mahkum edilsinmi demek isteniyor.

Mahkum edin ki; imralı’nın intikamı kat-kat alınmış olsun.

Örgüt üyesiyim, pişman değilim, liderimizin talimatıyla geldim diyenler serbest kalsın.

Ben üye olduğum iddia edilen böyle bir örgütü tanımıyorum, varlığını bilmiyorum, ilişkim yok diyen insanlar sorgusuz-sualsiz örgüt üyeliğinden aylarca tutuklu kalsın.

Kardeşlik ve barış açılımı sağlansın !

Teröristi kucakla, ömrünü vatan hizmetine adamışlara sırtını dön ki; kucaklaşma tamamlansın !

Kandilden gelenleri dağ kıyafetleri ile ilçe-ilçe şehir-şehir dolaştırıp suçlu değil kahraman gibi takdim eden DTP ve Onun eş başkanı Ahmet Türk bir şey daha söylüyor.

“Bu manzaraya bakıp Türkler sakın korkmasın .”

“Türkler sakın korkmasın.”

Söz değil, barış adına Türk’ün kalbine saplanan hançer.

Sanki Türk, bu coğrafya da garip, öz yurdunda parya.

Söylenecek tek şey var.

T.C. Anayasasından aldıkları güç ve yetkiyle bu ülkeyi idare edip, anayasa gereği “Ben Türk’üm” diyemeyenler ve Türk’ü Ahmet Türk’ün sözlü teminatına havale edenler utansın.

Habur gösterisi!’nin 2.yüzü Kuzey Irak’dan ülke topraklarına atılan havan mermileri kardeşlik kucaklaşmasının havai fişekleri mi?

Havan atışlarından yaralanan gazi askerimize sıkılan kurşunu mu?

Güzel şeyler olacak dediler.

Daha neler olacak, bakan göreceksiniz diyorlar.

Bu millet olanları görüyor. Görüyor ki; feryad ediyor.

Tam yerine geldi. Bura da bir fıkra anlatmam lazım.

Delinin biri , her gün sabahtan akşama çarşıyı boydan boya kat eder,  kendi – kendine söylenirmiş.

“Neler olacak, neler olacak?”

Delinin bu hali bir esnafın dikkatini  çekmiş.

Deliyi dükkana çağırmış, “sen hergün neler olacak, neler olacak” diye söylenip duruyorsun, söyle bakalım neler olacak.

Deli cevap vermiş.

“Birgün babam ölecek, anam bana kalacak”

Aradan zaman geçmiş. Deli “Neler oldu, neler oldu.” Diye söylenerek gezmeye başlamış.

Aynı esnaf yine çağırıp sormuş.

“Ulan deli, neler oldu anlat bakalım.”

Deli anlatmış.

“Babam ölecek diye beklerken anam öldü, babam yeniden evlendi. fiimdi üvey anamı da beni de babam kullanıyor.”

Bu ülkenin doğusu-batısı yok. Son günlerde yaşananları görüp infial içinde olmayan insan da yok.

Hayatının baharında gencecik fidanlarını toprağa verirken, eşkıyayı sevindirmeyim, şehit mezarını ıslatmayım diye acısını içine gömüp göz yaşı dökmeyen analar, babalar, kardeşler, eşler, çocuklar, yakınlar, “Toprak uğrunda ölen varsa vatandır.” diyenler göz yaşlarına hakim olamıyorlar artık.

Kahpe kurşunların toprağa düşürdüğü bedenler için, vatana feda olsun, vatan sağ olsun diyenlerin yüreğinde düğümlenen sabır ve metanet yerini vatan, şehitler ve gazilerin hatırasına yapılan ihanetin isyanına bırakıyor.

Silaha gerek yok. Bu milletin göz yaşlarından oluşan nehirler hainleri boğmaya yeter.

Gelecek sayıda “SIRA GELDİ MEHİR”e yazacağız.