AT YİĞİDİN KARDAŞI

Önceleri at nerde,arabanerdeydi.Lükstü:At,araba...Atın kültürümüzdeki yeri bir başkadır.Yiğidin öz kardaşıdır at.”At,avrat,pusat...”denilmiştir.Yöremizin ünlü türküsü Ziya’nın Ağıdı’nda eşi, Ziya’nın ardından şöyle feryat eder:
.
“Çamlığın başında tüter bir tütün
Acı çekmeyenin yüreği bütün
Çekin Ziya’mın atını bazara satın
Gelen geçen ‘Ziya’m ölmüş’ desinler
.
At üstünde guşlar gibi dönen yâr
Gendi gidip ahbapları galan yâr”
.

Yiğidin atı pazara tutulursa o yiğit öldü demek.At böylesine önemli.”Ata binince Allah’ı,attan inince atı unutma.”diye öğüt vermiş aklı derinlere erenler.
O güzel atların hayatın bir parçası olduğu yıllarda hali vakti yerinde bir yiğit binmiş atına.”Yiğit”derken
yiğidin hası. Komşu köydeki arkadaşını ziyarete gitmiş.Mevsimkış.Daha yazı yaban misafir kabul etmiyor.Arkadaşı avlu kapısında karşılamış.Sarılmışlar.Atıyedeğinde.Arkadaşı da varlıklı.Köyünağası.Hemen yanaşma koşup gelmiş.Atıalacak.Ama bizimki atın yularını bırakmamış:”Oğlumdemiş,bir bez getir.Atterli.Terinisileyim.”Yanaşma bez getirmiş.Kendi elleriyle atın sırtını silmiş.Kurulamış:”Şimdi git bir kova su ılındır.”Yanaşmagitmiş.Bir kova suyu ılıtmış.Yiğidim eliyle suyun sıcaklığını denetlemiş.Sonra atın önüne koymuş.”Yavrum bir gözer samanı ele.İçine bir ölçek arpa koy.Yalnız arpanın taşını ayıkla.Getir.”Ağır konuğun bir dediği iki edilmemiş.Yiğidim,aslanım atın yemini de kitabın kavlince hazırlayıp önüne koyduktan sonra rahatlamış:”Hadi odaya çıkalım arkadaş...”demiş ev sahibine.”Yiğidinhası”dememin sebebi ata gösterdiği ihtimam.Atın bakımını yapmadan,yemini suyunu vermeden rahat edememesinden nâşi...
Çıkmışlar odaya.Hasbihale başlamışlar.
Öyleydi o zamanlar.O zamanlar atın sahibine göre kişnediği demlerdi.Şimdi olmaz olsun.Otomobilçıktı.Atlar yok oldu.Tüfek icat oldu mertlik bozuldu kardeşler.