BİTER Mİ BİTER

Sene 1974. Bizim köye elektrik geldi. Medeniyet geldi. Hani bir Urfa türküsü der ya:

“Fırat dağı deliyor

Harran’a su geliyor

Aney galk bi zılgıt çal

Urfa’ya su geliyor”

Urfalılar’ın suya hasreti neyse Oğulcuklular’ın elektrik heyecanı da o...Öyle bir coşku. Gecenin kör karanlığına inat elektrik direklerinden ışık saçılıyor. Sokaklar ışıl ışıl. Nur indi Oğulcuk’a...Öylesine bir sevinç ki gündüz de yanıyor sokak lambaları. Anam yokluk,yoksulluk görmüş. Bakıyor bir anlam veremiyor gündüz gözüyle yanan sokak lambalarına. Fatma’ya (Peruz) diyor ki:

“Peruz...Şavgı ağaya di de şu elektriği geçirsinler. Biter sonra...”

Fatma gülüyor:

“Bitmez ana...Merak etme!”

Anam şaşkın...Nasıl bitmez? Bu değirmenin suyu nerden gelir? Biter elbet biter. Çok geçmedi aradan... Elektrik kesintileri başladı. Anam:

“Ya...Ben dememiş miydim? Bitti işte...”

Yılan bile toprağı idareli yalarmış “biter” korkusuyla. Kimileri har vurur, harman savurur. Hele alın teriyle kazanılmayan servet kar gibi erir. Emekle kazanılanı harcarken insanın eli titrer. Tabii kârını kisbini bilen için geçerli bu dediklerim.

Bir de Çıkınağıl’da (Evren) Belediye Muhasibi Nevzat Bey vardı. İri yarı,kara yağız,galaklı gulaklı bir adamdı. Lakabı da Yılanoğlu. Rivayet edilir ki Çıkınağıl’a elektrik gelmiş. Şenlik şölen...Çıkınağıl, tarihi günlerinden birini yaşamış. Tören mören...Yemeler içmeler olmuş .Yılanoğlu protokolde. Yemeyi içmeyi sever. Zaten yediğini içtiğini kalıbı inkar etmiyor. Enine boyuna,kelle kulak yerinde. Başında tengellek şapka(foter).

Evli evine,köylü köyüne olmuş. Yılanoğlu gelmiş eve. Çekmiş tabancayı.”Tak! Tak! Tak!..” Üç el ateş. İdare lambasına. Lamba tuzla buz...

Birkaç gün geçmiş aradan. Kesintiler...Teknik arızalar...Karanlık karabasan gibi çökmüş Yılanoğlu’nun evine. Söylenmeler,sokranmalar... Hane halkının yüzünden düşen bin parça. Bakmış Yılanoğlu, olacak gibi değil. Gitmiş, Bakkal Halil’den yeni bir idare lambası almış da hane halkının çenesinden kurtulmuş.

10.02.2014