BİZİM TALİP

Ömer bölem (Ömer Kaya), Hakk’a yürüdü. Allah yar ve yardımcısı ola. Bu dünyada çok çekti.Ahireti mamur ola.Hele eşi Kadiriye bacıyı kaybettikten sonra şu geniş dünya dar geldi başına bölemin. Kadiriye bacının irtihali 1993. Hece taşında öyle yazıyor. O hece taşları ki ne söylerler ne bir haber verirler... Hece taşında bir isimdirler. Doğum-ölüm yılları. Açılmış bir parantez. Arada bir kısa çizgi. Ne varsa o çizgidedir. Uzun ince yolun meşekkati,şad-ı hurremi. Ve kapanır parantez. Perde!.. Oyun bitti.

N’oldu? Yine biz biraz dağıtır gibi olduk toparlayalım. Kadiriye bacı öleli tam tamına 21 yıl olmuş. Yirmi bir yıldır bölem yalnız yaşadı dar-ı dünyada. Eşini kaybetmiş bir kuş misali. Yaşarken Kadiriye bacının kıymetini bildi mi? Ne gezer...Kadiriye bacı hayatının son yıllarında yatalak hastaydı. Bölem yanında yatmazmış. Odasını ayırmış.Anam kızmış yeğenine:

“Ömer...Niye Gadiriye’nin yanında yatmıyon?”

Bölem gülmüş:

“Hala! Benim dumanım bana yitiyor. Bi de Gadiriye’nin dumanını çekemem.”

Kadiriye bacı intizar mı etmiş bilmem. Bölem onu kaybettikten sonra rotayı şaşırdı. Tarla tum aldı. Borçlandı. Motor katır sahibi oldu. Borç batağında çırpındı,durdu. Varlık içinde sefaleti yaşadı. İki oda bir mabiyin evinde tek başına bir ömür sürdü. Keşke Kadiriye bacının kıymetini bilseydi. Hani bir şarkıda diyor ya:

“Ben ölürsem sen bende ölürsün

Sen ölürsen ben zaten ölürüm”

Evet! Yüce Tanrı kimselerin başını bozmasın. Zordur yalnızlık. Çekilecek dert değildir.

Ömer bölemin kardeşi Talip, bu dünyadan göçeli çok oldu. Halbuki Talip bölem iki yaş küçük Ömer böleden. İki kardeş sanki iki zıt karakter. Talip böle çok çalışkan. İşini aşını,kârını kisbini bilir. Ömer böle de çok çalıştı. Kaçtı koptu. Lakin hesabını kitabını bilmedi. Sersefil oldu.

Talip böle Almanya’ya gitti. İstek yapacak abisi Ömer’i. Ömer bölem Alamancı olacak. Çalışıp para kazanacak. Haber bekliyor Almanya’dan. Beklediği haber bir türlü gelmiyor. Ömer bölem çıkıp geldi Yozgat’a. İş ve İşçi Bulma Kurumu’nu araya sora buldu. Çaldı kapıyı. Şapkasını eline aldı. Girdi içeri. Hemen karşısındaki masada bir memur çala daktilo yazıyor. Gördü Ömer böleyi:

“Buyrun...” dedi.

Ömer böle utana sıkıla konuştu:

“Şey...Bizim Talip isdek yapacağıdı bana. İsdek geldi mi?”

Memur şaşırdı:

“Ne diyorsun amca? Sen kimsin,sizin Talip kim? Ne isteği?”

“Benim adım Ömer. Talip benim gardaşım. Almanya’da çalışıyor Talip bana isdek yapacağıdı.”

Memur güldü bu kez:

“Yahu amca...Sen açık kimliğini söylesene. Nerelisin?”

Bölem boncuk boncuk terlemiş. Meramını anlatamamanın hüznünü yaşıyor. Titrek bir sesle:

“Ben Ömer Kaya. Oğulcuklu’yum. Gardaşımın adı da Talip Kaya.”

Memur lahavle çekti:

“Amca kimliğini ver,bakalım. Yoksa seninle anlaşamayacağız.”

Ömer bölem kafa kağıdını memura uzattı da rahat bir nefes aldı.

05.07.2014