Başlığı Ahmet Kutsi Tecer’in bir şiirinden esinlenerek yazdım. Tecer’in çok bilinen bir şiiri: “Orda Bir Köy Var Uzakta”.
Bu şiirin ilk dörtlüğünü yazmalıyım:
*
“Orda bir köy var, uzakta
O köy bizim köyümüzdür.
Gezmesek de, tozmasak da
O köy bizim köyümüzdür.”
.*
Ben Tecer’in hoşgörüsüne sığınarak bu dörtlüğü Oğulcuk özelinde şöyle düzenliyorum:
*
“Burda bir köy var, yakında
O köy bizim köyümüzdür.
Gitmesek de, gelmesek de
O köy bizim köyümüzdür.
*
“Şimdi bu nerden icabetti?” diye soranlar olabilir. Biraz sabır lütfen. Anlatacağım elbet. Her şeyin bir sırası var. Öyle değil mi?
*
Bizim Oğulcuk, seksenli yıllardan itibaren köyden şehire göç sebebiyle adeta boşaldı. İş bulmak umudu özellikle genç nüfusu Kayseri’ye göçürdü. Öyle ki şu anda Kayseri’de yaşayan Oğulcuklu sayısı, köyde yaşayanların kat be kat üstündedir. Ben bunlara “Kayseri’de yaşayan Oğulcuklular” diyorum.
Sözgelimi bizim Hacefendiler Kabilesi’nden yirmi hane saydım Kayseri’ye yerleşen. Fazlası var, eksiği yok.
*
Kayseri’de Oğulcuklular yıllar önce bir dernek kurdular. Kayseri’de yaşayan Oğulcuklular “Oğulcuk Köyü Derneği” çatısı altında toplandılar.
*
Ne kadar güzel bir girişim. Hem Kayseri’de birlik olacaklar, yardımlaşıp dayanışacaklar. Hem de Oğulcuk köyüne faydaları dokunacak… Alkışladık. Umutlandık. Derneğin kurulduğu sıralarda köye toplu geziler yapıldı. Pırçalıktepesi’ne, Derindere civarına badem dikildi. Dernek, öncü oldu. Bu da taktire değer.
*
Ne var ki Oğulcuk Köyü Derneği son yıllarda Oğulcuk’u unuttu. Şimdi diyeceksiniz ki:”Bunu da nerden çıkardın? Sen Oğulcuk’a yazın gelip kışın giden birisin. Ne biliyorsun?”
Köy Muhtarımız Kemal Yalçın anlattı. Dinledim muhtarımızı. Ondan biliyorum. Diyor ki muhtarımız: “Dört yıl oldu ben seçileli. Göreve geldim. Bir dernek yöneticisi beni arayıp tebrik etmedi. Köyümüzün birçok çözüm bekleyen meselesi var. Bu hususta dernekten bir çözüm önerisi veya bir yardım görmedik. Mesela köy mezarlığı yapıyoruz. Dernek yöneticileri arayıp sormuyor. Gençlerimizin bir araya gelip buluşması, tanışması için pilav günü veya şenlik düzenleyelim. Dernek buna destek olsun. Biz bunu dernek yöneticilerimizden bekliyoruz. Kayseri’deki diğer köy derneklerinin faaliyetlerini örnek alsınlar. O derneklerin ölüm, düğün, şenlik şölen gibi toplumsal etkinliklerde nasıl organize olduklarını herkes biliyor. Bizim derneğimiz köyümüze neden duyarsız? Bunu anlayamıyorum.”
*
Muhtar Kemal Yalçın’ın bu serzenişi beni derin derin düşündürdü. Belören, Devecipınarı, Başhoroz, Kepiç köyü derneklerinin düzenlediği pilav günlerine katıldım. Kepiç Köyü Derneği’nin Roma Mezarı (Yapı) civarına yaptırdığı mesire alanını görüp imrendim. Suyu, tuvaleti, dinlenme yerleriyle… Ağaçlandırılmış. Kalıcı bir eser olmuş. Yapı’nın yanına çok yakışmış.
*
Aynı çalışma heyecanını bizim dernekten de bekliyoruz. Kimseyi suçlamak değil maksadımız. Geçmiş geride kaldı. Bundan sonrasına, geleceğe bakalım. Oğulcuk, Kayseri’ye o kadar uzak değil. Seslensen duyulur. Oğulcuk için el ele verelim. Gönül gönüle olalım. Bu sebeple diyorum ki:
*
“Burda bir köy var yakında. Bu köy bizim Oğulcuk’tur. Gelin, gidin. Köyümüzün meseleleriyle ilgilenin. Köyümüz güzelleşsin. Yolları bakımlı; sokakları, çeşmeleri , parkları düzenli ve temiz olsun.”
