DADINI GISMISSINIZ

Horan bize komşu. Büyük bir köy. Şimdi kasaba.Belediyelik.Adı da Ovakent oldu. Ama eski kuşak yine “Horan”der. Şu isim değiştirmeleri bir türlü anlayamam. Ha Horan, ha Ovakent. Adını değiştirmekle çehresini değiştirebiliyor musun? Yok be canım...

Çocukluğumda Horan’a çok gelip gitmişliğim vardır. Babam Horan’da imamdı. O yüzden bir ayağım Horan’daydı o zamanlar...

Horanlı’nın biri askere gitmiş. Acemi birliğine teslim olmadan önce manavdan siyah incir almış. Almış da bunun taze incir olduğunu bilmiyor. Ne bilsin Horan’ın yazısında incir ne gezer?... Ömründe bu meyveyi ilk defa görüyor. Tatmış. İncir firik, taze. Adını sormamış, tadını çok sevmiş incirin. Afiyetle yemiş.
Bizim Horanlı,yemin töreninden sonra çarşı izninde aynı manavda almış soluğu. Aynı meyveden istemiş. Lakin meyvenin adını bilmiyor.. Nasıl anlatsa ki...

Manav:

”Yerini göster.”demiş.İncirin yerinde yeller esiyor.

”Tarif et.”demiş manav.

Bizimki tarif etmiş:

”Rengi gara...Dışı deri gibi,içi darı gibi...”
Manav:

”Bu olsa olsa patlıcan...”demiş kendi kendine.

Bir kilo patlıcan tartıp vermiş. Bizimki patlıcanları hatır hutur yemiş. Sonra dönmüş manava, bana kül yutturamazsın havalarında:

”Bilmiyo belleme,demiş. Siz bunun boyunu uzatmışsınız, dadını gısmıssınız (Tadını azaltmışsınız)”.