DÜNÜRCÜLER GELDİ

Laylon Bekir Sultan bacının dest-i izdivacına talip.Yanıp tutuşuyor Laylon Bekir.Sultan bacıdan yüz bulamıyor ne yazık ki.Her yolu deniyor Laylon Bekir.Lâkin Sultan bacı Nuh diyor da peygamber demiyor.Laylon Bekir’in çabaları boşuna.Bizim Hacer’e yalvar yakar oluyor:

“Etme Hacer Gelin...Şu gaynananı biraz zavırla.Bana gelsin.”

Hacer gülüyor:

“Bekir emmi! Gaynanamın nazlandığına bakma.Onun da gönlü sende.Biraz sabırlı ol.” diyor.

Umut fakirin ekmeği.Laylon Bekir umudunu bir an olsun kaybetmiyor. Vuslata ereceği günü dört gözle beklemede.Ne var ki o gün olası değil.

Bir gün bizim Osman’la İbrahim diyorlar ki:

”Gidek de Hacer Abla’ya bi çay yaptırak.” Düşüyorlar yola.Tam Battallar’ın Bahçesi’nin orda Laylon Bekir’e rastlıyorlar:

“Nereye böyle yiğitler? Uğurlar ola...” diyor Laylon Bekir.

Osman:

“Memet eniştegil’e gidiyok Bekir emmi...”

Laylon Bekir’in gözleri parlıyor. Sultan bacının oğlu Memet enişte. Yalvarır gibi konuşuyor Laylon Bekir:

“Aman Osman...Aman İbraham...Meğer oraya gidiyorsunuz.Sultan’ıma selamımı götürün.Benim halim hal değil.Onun aşkıyla harabım.İnsaf merhamet etsin. Derdiyle deli oldum hemi vallaha,hemi billaha...”

Osman muzipçe gülümsüyor:

“Bekir emmi! Selamın baş üstüne.Biz senin halini arz ederiz Sultan bacıya.Gerekeni söyleriz.Şunu iyi bil ki biz de senden tarafız.”

Bekir bir seviniyor ki çocuklar gibi. Yüzünde bir aydınlanma.Yeni bir umut ışığı.Sanki güneşin şavkı vurmuş:

“Yiğitlerim...Gitmiş iken Sultan’a dünür olur musunuz?”

Osman’la İbrahim göz göze geliyorlar.Kısa bir duraksamadan sonra:

“Neden olmasın Bekir emmi...Sultan bacı senden iyisini mi bulacak? Sen bu işi olmuş bil.” diyorlar.

Geliyorlar Memetgil’e.Sultan bacı bahçede.Hacer’e durumu anlatıyorlar.Hacer gülüyor.Bir taraftan da çay koyuyor ocağa.Sesleniyor Sultan bacıya:

“Anne dünürcüler geldi.Gel!..”

Sultan bacı geliyor.Bakıyor ki dünürcüler Osman’la İbrahim.Osman diyor kİ:

“Sultan bacı Allah’ın emri, peygamberin kavliyle sana dünürüz.Seni senden istiyoruz oğlumuz Laylon Bekir’e.”

Sultan bacı:

“Hoş geldiniz! Sefa geldiniz.Öpüyüm...”diyor, dünürcülerin ellerine varıyor.Osman’la İbrahim Sultan bacının evladı yerinde.Ellerini vermiyorlar. Hacer çayları getiriyor. Sultan bacı soruyor:

“Oğlunuz ne iş yapar? Tahsili var mı?”

Bizimkiler yutkunuyor.Laylon Bekir boş gezenin boş kalfası.Tahsil dersen mektep medrese hak getire.

Osman diyor ki:

“İşi,tahsili yok.Ama seni çok seviyor.Allah rızkınızı verir.”

Sultan bacı noktayı koyuyor:

“İki çıplak bir hamama yakışır Osman’ım.Laylon Bekir’e söyleyin.Benden umudunu kessin.”

Osman’la İbrahim müsaade isteyip kalkıyorlar. Laylon Bekir dört gözle bekliyor onları.Olanı biteni anlatıyorlar.Bekir’in yüzü düşüyor.Yine de umudunu yitirmiyor:

“Sultan’ım işimi sormuş.Bir iş bulayım.Ondan sonra Sultan’ın kapısına varayım.”diyor.

12.02.2015