EVLERİNE VARAYIM

Bir iyilemedir. Çıkınağıl’da yaygın bir kullanımdır. Bir balaya,bir çocuğa söylenir “Evlerine varayım.” İyi dilektir. Şu mânâya ki “Sen büyüyesin. Ev ocak kurasın. Ben de senin evine konuk geleyim.”

Ne güzel bir dilek. Biz de Arzu’muzun evindeyiz. Arzumuz büyümüş, ev ocak kurmuş. Bizi hanesinde ağırlıyor. Kendisi gibi değerli eşi Onur’la...O da bizim bir evladımız. Sevgili yavrularımız başımızda pervane. Üstümüze titriyorlar. Bundan güzel ne var ola şu yaşanılası dünyada.

Aziz dostlar! Hayat arkadaşım,can yoldaşım,kırk yıldır bir yastığa baş koyduğum eşim Fatma (Peruz) önemli bir operasyon geçirdi. Yıllardır muzdarip olduğu bir rahatsızlığı vardı. Ameliyat olması gerekiyordu. Hep öteledik. Yarını yarına...Bir günü o bir güne... Erteleye öteleye geldik kasımın son haftasına. Bu arada Arzu İstanbul’da araştırıyor. Özellikle doktor ve hastaneleri tek tek inceliyor. İnternet ortamında başına gelenlerle görüşüp danışıyor.

Uzun araştırmalar sonucu Medical Park Hastanesi’nde karar kılıyor Arzu. Doktorumuz da Mahmut Akyıldız. İsmi gibi temiz, güler yüzlü,tatlı sözlü,sempatik ve nüktedan...İsmiyle müsemma bir insan. Tam bir ak yıldız!

Arzu, randevu almış Mahmut Hoca’dan. Çıktık geldik Mersin’den İstanbul’a. Mersin’de fakülteden anjiyo raporunu aldık. En son kardiyoloji tetkik ve raporlarını derleyip topladık. Fatma ilaç çantasına koydu.

Geldik Medical Park’a. Çıktık Dr.Mahmut Akyıldız’ın huzuruna. Hoş beş. Dedi ki Mahmut Hoca:

“Raporları getirdiniz mi? Verin bakalım raporları...”

Ben Fatma’ya bakıyorum,Fatma bana...Raporları evde unutmuşuz. Doktorumuz gülümsedi:

“Biraz kıyma ile bir piknik tüpü getirseydiniz...”

Ben şaşırmışım. Bakıyorum aval aval... Arzu’yla Fatma da şaşkın. Bir süre öylece kaldık. Devam etti Mahmut Hoca:

“Kebap yapardık hiç olmazsa...” demesiyle ben makaraları koyverdim. Epey bir güldük. Arzu getirecek raporları. Anjiyonun 2003’te yapıldığını söyleyince Mahmut Hoca rapora gerek görmedi.

Sözü uzatmayalım.Tahlil,tetkik...Ameliyat kesin çözüm. Anjiyodan sonra sordu Mahmut Hoca:

“Fatma Hanım, ne diyorsun?”

Fatma soğukkanlı:

“Ameliyat olmak istiyorum bir an önce. Ne gerekiyorsa yapın doktor bey...”

Mahmut Hoca:

“Peki Fatma Hanım! Yarın ameliyat oluyorsun. Hemen hazırlıklara başlayalım.”

Fatma’yı bir özel odaya aldılar. Suvit mi diyorlar ne işte öyle bir oda. Akşam dört ünite kan istediler. Ameliyat esnasında gerekebilirmiş. Arzu’yla Onur birer ünite kan verdiler. Akşamın geç vakti Eren’le Yağmur geldi. Bir ünite kan da Eren’den aldılar. Ben dedim ki:

“Bir ünite de ben vereyim.”

Görevli gülümsedi:

“Tamam beyefendi! Bu kadarı yeterli. Yetmezse senden alırız.”

Ameliyat sabahı Hatice’yle Seğmen de yetişti.

Hasılı vel kelam Fatma çok başarılı bir operasyon geçirdi. Bir hafta Medical Park’ta ağırlandık. “Ağırlandık” diyorum. Sanki otelde gibiydik. Doktorlar,hemşireler,hasta bakıcılar,temizlik görevlileri hepsi ama hepsi bizi bir misafir gibi ağırladılar. Başta Dr.Mahmut Akyıldız olmak üzere hepsine ayrı ayrı şükranlarımızı sunarız.

Bir teşekkür de size aziz dostlar! Bizi uzaktan yakından aradınız. Fatma’nın sağlığını sordunuz. Bize destek oldunuz. Şifa dileklerinizi iletip bize moral ve dayanma gücü verdiniz.

İyi ki varsınız. Siz kardeşlerimiz,akrabalarımız ve can dostlarımız! Hepinize gönül dolusu teşekkür ederiz.

16.12.2013