GOLSUZ DEDE

Biz Golsuz Üniversitesi’ni biliriz Hulusi emmiden nâşi. Malum Hulusi emmimiz Golsuz Üniversitesi (!) mezunu. Golsuz’un yazısında az değnek sallamamış.

O eski yurtlar şimdi bakımsız, harap. Yayla Çeşmesi’nin hali içler acısı. Koyun kuzu seslerinin yerini esen yel almış. Bir rüzgar sızlıyor ki... Ağıllar bomboş. Oğulcuk’ta davarcılık öldü. Sürüler dağıldı. Şimdi buralara Yazıçepni’nin, Karakoç’un sürüleri geliyor. Oğulcuk’ta Gökay’ın var yüz kadar davarı. Lakin bizim emmoğlu köyün yakın çevresinin dışına pek çıkmıyor. Golsuz’a molsuza uğradığı yok.

Biz Gökay’dan aldık haberi. Dedi ki emmoğlu:

“Abi! Golsuz’a türbe yapmışlar, gordünüz mü?”

“Yook! Ne türbesiymiş?”

“Golsuz Dede’nin türbesi.”

“Kim yapmış? Öyle birinin mezarı mı varmış oralarda ki?”

“Vallaha mezar var mı, bilmem. Türbeyi Yaccebni (Yazıçepni)li Sadettin yapmış. Parasını da Nevşehirli’nin biri virmiş.”

Gökay’ın bu haberi nazar-ı dikkatimizi celbetti. Hemen ertesi gün saat beşte düştük yola. Yoldaşım Yavaş İsmail’le. Kumanyalı. Çayımız,çöreğimiz yanımızda. Kahvaltıyı türbenin orda yapacağız. Bir saatlik sıkı bir yürüyüşten sonra Golsuz Dede’ye vasıl olduk.

Golsuz Dede türbesi Yazçepni’ye daha yakın. Hemen su deposunun üstünde. Oğulcuk-Yazıçepni yolunun yaklaşık 200 metre kuzeyinde. Öyle bir hakim noktada ki Boğazlıyan,Yunise (Yoğunhisar), Horan (Ovakent),Devecipınar, Toraman dağları,Kurşunlu gözüküyor. Al gözüm, seyreyle sen de...

Türbenin yeri iyi seçilmiş doğrusu. Sadettin Usta, Nevşehirli’nin istediği doğrultuda türbeyi kondurmuş. İşçilik neyse de malzeme derme çatma. Tavan döşemesi dilme kavak. Sıva ve boya üstünkörü. Türbenin içine beton bloktan bir de sanduka yapmış ustamız. Sandukanın üstüne bir seccade örtülmüş. Bir de yeşil renge boyamış sandukayı. Gerçi türbenin dışı da yeşil. Kapı yarı sac,yarı demir parmaklık. Kapının sac kısmına “Hastasıyız Dede” ibaresi iğretice kazınmış.

Sordum, sual ettim. Gizir Halil’in oğlu Ali Demirel o yörenin aşağı dereye doğru uzanan bir mera olduğunu, o yüzden “Golsuz” dendiğini söyledi. Topal’ın Gani Şenel de bir kolsuz çobandan bahsetti. Bu kolsuz çoban o havalide yıllarca çobanlık yapmış. Rivayete göre orada ölmüş. Vasiyeti üzerine de ağılların olduğu yere gömülmüş. Yıllar geçmiş. Kolsuz çobanın mezarı kaybolmuş. Halk arasında Kolsuz çoban kimselerden sayılıp ermiş makamına yükselmiş. Yöreye Golsuz adı verilmiş.

Nevşehirli’nin Golsuz’a ilgisi nerden geliyor? Sorduk, soruşturduk. Nevşehirli bir Alamancı. Bir oğlu var, özürlü. Golsuz’un adını duyuyor. Geliyor Yazıçepni’ye. Türbenin yapıldığı yere çıkıyorlar. Oğlu iyileşiyor. Öyle diyorlar kardeşim. Ben gözümle görmedim. Söyleyenlerin yalancısıyım.

Oğlu iyileşince Nevşehirli Alamancı, Sadettin Usta’ya türbenin siparişini veriyor. İş bitince de Sadettin Usta alıveriyor emeğinin ve kullandığı malzemenin karşılığını.

Durum bundan ibaret. Biz Yavaş İsmail’le gittik,gördük. Merak eden canlar buyursun gelsin. Golsuz Dede’nin kapısı herkese açık.