İÇİMİZ YANGIN YERİ

Kuruhüyüklü Bekir Yeşilyurt düştü toprağa.Hayatınınbaharında.Hakkaridağlarında.Baba ocağına ateş düştüşehidimizin.Bizim yüreğimize de...Biz de yandık şehidimizin ailesiyle beraber.Şehidimizi uğurladık dâr-ı bekaya.Yüreğimiz yana yana.
Her şehit cenazesi bizden de birşeyler alıp gidiyor.Biz de ölüyoruz.”Ne olacak bu işin sonu?”sarmalındaboğuluyoruz.Nefessiz kaldık...
Teröre lanet okuyoruz.Ama içimizdeki yangın büyüyor.
“Vurulup tertemiz alnından uzanmış yatıyor
Bir hilâl uğruna ya Rab ne güneşler batıyor”
Ne muhteşem:Hilâl,güneşçağrışımları.Batan güneşler...Şehitlerimiz.
Vatan borcu,diyerek kışlalara koşan Mehmetçikler...Suskun,garipsi.Alın benim gönlümden de o kadar.
Kuruhüyük (Guruyük, deriz biz),şehidimizi bağrına bastı dün.Mahşeri bir kalabalık vardı.Tekbir nidaları arşı âlâya yükseldi.Kuruhüyük,Kuruhüyük olalı böyle bir düğün alayı görmemiştirbelki.”Düğün alayı” tabirini özellikle kullandım.Cenaze törenine katılan kadınlı erkekli mahşeri kalabalık, böyle bir düğün alayı çağrışımı yaptı bende...
İnsanlar vakurdu.Öfkeliydi.Amaöfkemizi,kızgınlığımızı,kırgınlığımızı içimize hapsettik.Şehidimizinbabasına,kardeşlerinesarıldık.Onların acısını paylaştık.”Onlar” ne kelime, “Biz” acılarımızı paylaştık.Çünkü bu acı bizim,hepimizindir.
Bu acıların bir daha yaşanmaması için ne gerekiyorsa bir an önce yapılmalı.Akan kan durmalı.Anaların,analarımızın göz yaşı dinmeli.
“Vatan sağ olsun!” da ömrünün baharında fidanlar da düşmesin toprağa.Onlar da yaşasın.
Yunus nasıl feryat ediyor bakın:
.
“Şu dünyada bir nesneye
Yanar içim göynür özüm
Genç iken ölenlere
Gök ekini biçmiş gibi”

13.09.2012