MERHABA MERSİN!

Mersin’deyiz.Akdeniz’in incisi Mersin bizim kışlağımız. Yaz olanda Oğulcuk,kışın Mersin bizim konalgamız.Havalar soğudu.Mersin bizi çağırıyor.Korodan Mehmet Kiraz ikide bir arıyor:”Hocam ne zaman geliyorsunuz?” diye.Bir yandan Fatma sıkıştırıyor. Bahçeyi üstün körü toparladık ve:”Ver elini Mersin...”deyip düştük yola.Sisli puslu bir gündü.Usul yavaş geldik Mersin’e.


Geldik de ev altı aydır kapalı.Balkonlar berbat.Güvercinler yokluğumuzdan istifade yuva yapmış parka bakan balkona.İki güvercin yuvası var.Birinde bir çift yavru,diğerinde iki yumurta.Ana güvercin kuluçka olmuş.Gürk yatıyor.Yuvalara dokunmadık.Güvercinleri ürkütmeden temizledik balkonu.Epey güvercin gübresi birikti.Bu gübreyi balkon bahçede kullanmak üzere ayırdım.

Fatma bir temizlikçi bayan buldu.Evi tepeden tırnağa elden geçirdiler.Bir hayli eski berki attılar.Ev eve benzedi.Yeni yeni kendimize geliyoruz.Yol yorgunluğu,ev temizliği bizi bir hayli sarsmış.Toparlanıyoruz.

Sabahları sahilde Kültür Park’ta yürüyoruz.Hani bir türküde geçer ya Zekeriye Bozdağ söylerdi:


“Yürü yavrum yürü

Yürüteyim seni

Saz çalayım sevdiğim

Uyutayım seni

”

Yürüyoruz. Dostlarla karşılaşıp selamlaşıyoruz. Hoş beş...Hal hatır...”Yaşıyoruz çok şükür” demektir benim için sabah yürüyüşü.Yürüyen ayaktan geri komasın Yüce Yaradan.

Biz yolları gide gide aşındırmayız.Uz basarız.İncitmeyiz yolları.”Yollar seni gide gide usandım”demem asla.Yollar uzasın gitsin.Yeter ki yürümeye derman olsun dizimde.Ben yürürüm.Bakın Yunus Dede sesleniyor semadan:


“Ben yürürüm yane yane

Aşk boyadı beni kane

Ne akilem ne divane

Gel gör beni aşk neyledi”


Hoş bulduk dostlar,safa bulduk.

29.11.2012