ÖKSÜZ

Zekeriye Kalkan.Köyümüzün eski muhtarı.Namı diğer onbaşı.Gerçi pancar işçilerinin sayesinde generalliğe terfi etti ama pek tutmadı.Onbaşı takmasını söküp atmak kolay mı? General bile sökemedi yahu...

Onbaşımız analık elinde büyüdü.Anadan öksüz. ilkokuldan sonra Boğazlıyan’da tamirci çıraklığı yaptı.Kalfalıktan sonra ustalığa geçti.Gizir’in Halil’in Ali’yle ortak dükkan açtı.Oto tamirciliği revaçta.Geleceği olan bir meslek.Altın bilezik.Altın bileziği taktı koluna Zekeriye Usta.Atölyede iş bekliyor ortağı Ali’yle.Balım gülüm aylarından sonra bu ortaklık yürümedi.Atölye kapandı.Zekeriye Usta döndü Oğulcuk’a.Motor (traktör) aldı.Rençberliğe soyundu.Halen hayvancılıkla iştigal ediyor.Ekip biçiyor,motoru katırı olmasa da...

Zekeriye tamirci çırağı iken Niyazi ve Resul’la bir ev tuttu.Bir arada kalıyorlar.Niyazi de oto tamirciliği öğrenmekte. O da çırak.Kardeşi Resul Boğazlıyan Ortaokulu’nda öğrenci.Resul Niyazi’den de Zekeriye’den de iki yaş küçük.Niyazi’yle Zekeriye yaşıtlar.

Günlerden cumartesi.Zekeriye haftalık almış.Tam tamına onyedibuçuk lira.Vakit de yatsı geçkini. Niyazi çoktan yatmış.Zekeriye bir arkadaşına akşam oturmalığına gitmiş.Geldi eve.Resul daha yatmamış.Ödevlerini yapmış.Yatma hazırlığında.

Zekeriye dedi ki Resul’a:

“Resul! Hadi yirmi bir oynayalım.”

Yirmi bir,bir iskambil oyunu.Genellikle iki kişiyle oynanır.Elli ikilik bir deste iskambil iyice karılır.Deste kesildikten sonra kağıdı dağıtan kişi rakibine bir kağıt verir.Rakibin isteğine göre bu sayı iki,üç,dört olabilir.Hedef yirmi bir rakamına veya buna en yakın sayıya ulaşmak.Eğer yirmi biri aşarsan yanarsın.Diyelim on sekizi buldun.Bekleyeceksin.Bu kez kağıdı dağıtan birer birer kağıt alır.Eğer on dokuzu bulursa kazanan olur.On sekiz pata.On sekizden aşağıysa kaybeder.İkinci partiye geçilir.

Ha, nerde kalmıştık? Resul’da para ne gezer de yirmi bir oynayacak?..Öğrenci adam.Zekeriye zengin.Cepte 17.5 lira var.Haftalık.Oraların kralı bizim onbaşı.

“Oynayalım da param yok.” dedi Resul. Zekeriye ısrarcı.Yirmi bir de parasız oyanmaz ki be birader...Şöyle bir formül buldular: Zekeriye Resul’a 2.5 lira (ikibuçuk) lira borç verecek.

Bu parayla oyuna oturdular.Resul şanslı gününde.Zekeriye’nin cebindeki para kar gibi eriyor.Resul’un önünde bozuk paralardan bir tepecik oluşmuş.Anan yahşi,baban yahşi derken Resul Zekeriye’nin haftalığını eritti.Oyun da bitti.

Resul:

“Al arkadaş şu senden aldığım ikibuçuk lira.Ben borcuma sadığım.Sana borçlu kalmayayım.”dedi.Zekeriye şokta.Az önce cebinde onyedibuçuk lira vardı.Şimdi kaldı ikibuçuk liraya.

Zekeriye nasıl etse de ütüldüğü parayı geri alsa? Hah bir yolu var galiba.

“Resul,paramı ver.Yoksa Niyazi’yi çağırırım.”

Resul Niyazi’den çok korkar.Zekeriye’den üttüğü parayı geri verdi.Yalnızca içinden ikibuçuk lirayı vermedi.

Hâlâ söylenir Zekeriye:

“Ben ana südü emmedim.Öksüz büyüdüm.Resul beni kandırdı.” diye. Her fırsatta da Resul’dan o ikibuçuk lirayı ister.