SAKIN DÜŞME!

Guhculu Hoca. Boğazlıyan’da esnaf. Yem alır satar. Un, tuz,hayvan yemi, küsbe, kırma, zavar...Kayseri’nin Kuşçu köyünden. Gelmiş Boğazlıyan’a yerleşmiş. Çevrede sevilip sayılan bir zatı muhterem. Dini bilgisi var. O sebepten asıl adını kimse teleffuz etmez. “Hoca” derler ona. Köyünün adını da başa kondurup “Guhculu Hoca” diye söylerler.

Ben de asıl adını bilmiyorum. Ama tanırım kendisini... Guhculu Hoca her yüze gülen, müşteriyi veli nimet bilen biridir. Cumartesi, Boğazlıyan’ın pazarıdır. O gün pek şenlikli olur Boğazlıyan. Çevre köylerin yanı sıra ilçelerden alışverişe gelenlerle Pazar yeri panayıra dönüşür. Hele mevsim yaz ise Alamancılar da gelir.

Cumartesi günleri dükkanı arı kovanı gibi işler. Her gelen müşteriyle özel ilgilenir. Kimseleri eli boş göndermez. Dükkana yolu düşenler, çaylanır. Soğuk su, ikramı olur. Hoş sohbettir. Eğer un, tuz ,hayvan yemi ...ihtiyacınız varsa Hoca’dan alırsınız. Alan memnun, satan memnun...

Bizim Guhculu Hoca’nın cumartesileri başını kaşıyacak vakti olmaz. Asıvatayı dükkanda yapar. Dükkandan dışarı ayağını atmaz, atamaz. Diğer günler köylere özel servis yapar. Müşteri un mu istedi? Tuz, hayvan yemi, küsbe?.. Yükler traktörün römorkuna, taa köye evine kadar getirir. Karakoç,Yazıçepni,Horan,Oğulcuk,Belören,Gürden,Devecipınar,Müftüler,Kuruhüyk,Darılı,Başhoroz...Pervane gibi döner.

Bizim Oğulcuk’ta herkesi tanır. Eciğinden cücüğüne... Gara Mövlüt’le (Mevlit Şahin) çok samimi. Oğulcuk’ta hangi kapıyı çalsa ardına kadar açılır. Ama Guhculu Hoca Gara Mövlüt’ün konuğu olur. Şirif (Şerife) bacının hazırladığı sofrada doyunur. Eğer işi bitmişse Oğulcuk’ta Boğazlıyan’a dönme vaktidir gayri. Müsaade isteyip yola düşülür.

Yine böyle bir hem ziyaret, hem ticaret sonrası. Guhculu Hoca “Yolcu yolunda gerek!” deyip kalktı. Mövlüt emmimizin de Boğazlıyan’da işi var. Dedi kİ:

“Hoca! Ben de gelecağam senininen...”

“Olur arkadaş...İsdersen gel yanımda çamurluğa sekilen. Yoğsa galosora(karoser) otur. Daha rahat iden. Sen bilin...”

Gara mövlüt galosoru tercih etti. Un ve yem torbalarının üstüne oturdu. Düştüler yola. Bunlar ağır aksak gitmedeler. Karaakoç köprüsünün orda olacak ya yolda bozukluk var. Motor ordan geçerken çukurluklara girip çıktı. Galosor sallandı. Bu sarsılmalarda Gara Mövlüt galosordan düştü. İşin garibi Guhculu Hoca’nın olan bitenden haberi yok. Epey bir yol aldı. Gözünün ucuyla arkaya bir baktı. Baktı ki ne bakan...Gara Mövlüt galosorda yok. Bir telaş aldı Guhculu Hoca’yı. Gerisin geri döndü. Karakoç köprüsünün oraya geldi ki Mövlüt emmimiz, yolun kenarında oturuyor. Üstü başı toz toprak. Önemli bir şeyi yok. Rahat bir nefes aldı Guhculu Hoca. Bu sefer motora yanına bindirdi Gara Mövlüt’ü.

“Sakın düşme ha!” diye sıkı sıkı tembih etmeyi de unutmadı.

10.03.2015