ŞAPGAM NİRDE?

Naci abi, iyi pehlivandı. Kolay kolay bileği bükülmezdi. Anımsadığım kadarıyla sırtını yere getiren çıkmamıştı. Göbeği yıldız görmemiş bir babayiğitti. Babayiğit derken orta boylu,tıknaz. Sırım gibi bir beden...Safi kas...

Babası Etem emmi (Gara Etem), Naci abinin bu yenilmezliğinden dolayı kıvanç duyardı. Ama içten içe: "Yahu bu çocuk pek bir boylu boslu değal. Ben bile yenerim bunu."derdi kendi kendine. Aklı keserdi Naci’yi yeneceğine.

Bizim Oğulcuk’ta Sadullah emmi çok severdi güreşi. Karakoç’tan bir pehlivan gelmiş. Sadullah emmiyi bulmuş. Tüm Oğulcuk’a meydan okuyor. “Var mı Oğulcuk’ta karşıma çıkacak babayiğit?” diyesi...Kanına dokundu Sadullah emminin:

“ Ah gençlik ah! Yiğenim, güleşdiğim sıralar elime geçseydin seni gonuşdurmazdım ya bizden geşdi.” dedi. Sadullah emmi eski pehlivanlardan. Düşündü taşındı. Aklına Naci abi geldi. Öyle ya...Naci’den başka bu işi kimse beceremez. Bir de Gazi var. Ama Gazi daha toy. Deneyimsiz.

Sadullah emmi tuttu Gara Etem’in evinin yolunu. Niyeti Naci’yle Karakoçlu pehlivanı kapıştırmak. Naci pehlivan da Oğulcuk’ta o sıralar. Naci, Erzincan Şekerspor’un lisanslı güreşçisi...Aksiliğe bakın ki Naci abi üzerinize afiyet hasta. Yorgan döşek yatıyor.

Durumu anlattı Sadullah emmi. Naci pehlivan olmazlandı. “Hastayım.” dedi. Sadullah emmi haline bırakmadı:

“Naci! Yiğenim gun bu gun...Garoğoçlu tüm Oğulcuk’a meydan okudu. Oğulcuk’un namusunu gurtaracağan. Hadi n’olur galk bi yikin...”

Naci abi baktı ki olacak gibi değil. Kalktı. Düştü Sadullah emminin yanına. Halibam (Halil İbrahim)’in harman yerinde köylü toplanmış. Hehey zılgıt...Naci’yi görünce bir alkış koptu. Ortalık yıkılıyor. “En büyük pehlivan! Bizim pehlivan!” nidaları yükseldi. Pehlivanlar çıktılar meydan yerine. Bir peşrev çektiler ki izleyiciler “Aferin!” verdi. Karakoçlu, Naci’ye göre daha iri cüsseli. Naci pehlivan daha çevik. Kıvrak dolanıyor. Bir kapıştılar. Naci pehlivan ne etti etti. Karakoçlu’yu açık düşürdü. Çalınca altına aldı. Neye uğradığını şaşırdı Karakoçlu... Bir süre kalkamadı yerinden.

Bir alkış koptu ki sormayın gitsin...Herkes Naci pehlivanı kutluyor. Sadullah emmi kucaklayıp öptü Naci’yi.

“Sağ ol Naci pehlivan, yüzümüzü gara çıkarmadın.” dedi.

Bu arada Etem emmi Naci abinin bileğinden yakaladı:

"Naci, seninle guleşecağak..."

Naci abi:

"Yahu baba, git başımdan..."

Etem emmi:

“Hayır, guleşecağak oğlum!."
Naci abi:

"Yahu baba...Etme tutma...Elini öpeyim bırak yakamı."dediyse de Etem emminin bırakası yok.

Çaresiz razı oldu. Yer açtılar harman yerinde. Baba-oğul iki pehlivan kapıştılar...Naci abi işin ustası. İstese kedi-fare oyunu oynar. Güreşi saatlerce uzatır. Ama rakibi Etem pehlivan(!) babası. Babası da olsa güreş ciddiyet ister. Naci Pehlivan, Etem pehlivana bir el vardı. Paça kasnak dalıp Etem pehlivanı sırt üstü yatırıverdi. Etem pehlivanın kafası bir toprak yığınına gelmiş. Eli yüzü toz toprak...Göbeği yıldız gördü Etem pehlivanın.
Etem emmi neye uğradığını şaşırdı. Yekindi yattığı yerden. Başından fırlayan şapkasını arıyor:

"Şapgam nirde?..Şapgam nirde?"

Sildi elini yüzünü. Naci pehlivan kaldırdı babasını. Elini öptü. Etem emmi daha şapkasını arıyor. Bulup getirdiler. Giydi şapkayı. Bir yandan da söylenip sokranıyor:

“Lan eşşoğleşşek! Beni öldürecağidin...”

Naci pehlivan biraz üzgün,biraz mahcup:

“N’öorüyüm baba! Beni halime bırakmadın. Bunu sen istedin.”

Naci abi zaman zaman anlatır,güler. Sözünü şöyle noktalar:

“Babamın başı iyi ki kostünün depdiği toprağa gelmiş. Yoksa bi sakametlik olurdu. Kostü toprağı işe yaradı.”

10.01.2015