TAPANLI’DAKİ DOMUZLAR

Nerde kalmıştık? Gurdenliler (Yazıkışlalılar)’in yaban domuzuyla imtihanı bahsini anlatacaktık. Gurdenliler, Tapanlı’daki yaban domuzlarından bizar oldular. Belörenliler de...Bizim Oğulcuklular da...Gündüzleri sırra kadem basıyor bu mendeburlar. Geceleri teşrik-i mesaiye başlıyorlar.

Yaban domuzuyla savaşmak yürek ister. Her babayiğidin harcı değil. Bizim Oğulcuklu’nun biri (Adı bende saklı)tarlada bir yaban domuzu görmüş. Garibimin eli ayağı çözülmüş. Olduğu yere çöküp kalmış. Hatta ben söyleyenlerin yalancısıyım, altını ıslatmış. Böyle bir lanet hayvan. Bir tarihte sabah yürüyüşünde Çevlik’te gördük iki yaban domuzu. İrili ufaklı. Anneyle yavrusuydu galiba. Bizi görünce bir kaçış kaçtılar ki arkalarından kurşun yetişmez.

Biz yine ipin ucunu kaçırdık. Laf lafı açıyor. Bu burada dursun da şu Gurdenliler’in meselesine gelelim. Gurdenliler yaban domuzundan illallah dediler. Tuzak kurdular. Pusuya yattılar. Olmadı. Çaresiz kaldılar. Pancarın, peziğin,mısırın,fasulyenin ortakçısı sanki domuzlar. Geceleri bir girdiler mi tarlaya o tarlanın anasını ağlatıyorlar.

Ortalık ramazan. Gurdenliler iftar veriyor. İftara Boğazlıyan kaymakamı, müftü, emniyet müdürü,jandarma komutanı ve bazı daire müdürleri davetli. Gurden muhtarı Belörenli Veli Şahin’i de davet etti. Veli biraz ağır işitir. Ona sebep lakabı “Sağar Veli’dir. Veli, muhtar beyin hısımı oluyor.

Güzel bir iftar sofrası. Etlisinden,sütlüsüne,tatlısına kadar Allah ne verdiyse yendi içildi. Kaymakamla müftü kalktılar. Akşam namazı için müsaade istediler. Onlar kalkınca Gurdenliler fırsatı ganimet bilip jandarma komutanına yaban domuzu meselesini açtılar:

-Gomutanım! Tapanlı’daki yaban domuzları bizi canımızdan bezdirdi. Şunnarı bi vurdurun. Bizi domuz belasından gurtarın...

Üsteğmen güldü:

-Terörist merörist varsa çaresine bakalım. Ama yaban domuzu bizim işimiz değil. Bunu kaymakam beyle görüşün.

O demde kaymakamla müftü geldiler. Gurdenliler aynı dileği kaymakama ilettiler. Kaymakam anlayışlı adam:

-Avcılar derneğiyle görüşelim. Sürek avı düzenlesinler. Biz de mermi ve mühimmat desteği sağlayalım.

Kaymakamın sözü noktalandı. Belörenli Veli lafa girdi:

-Bu avcı atıcı işi değal gaymakam bey. Yaban domuzu gice 3’le 5 arası çıkar. Avcılar bilmez. Bunun bir tek çaresi var. Müfdü efendi bi Cuma vaazında diyecek ki:”Domuz eti helal” Bunu duyan tüfaği alıp domuz avına çıkar. Birkaç güne galmaz domuzun kokü gurur. Ondan soona müfdü efendi çıksın kürsüye:”Bi yannışlık oldu.Domuz eti haram...” disin. Zaten Buvazliyan’da gasaplar her türlü et satıyo. Buna domuz eti de dahil. Kimse bilemiyo ne eti olduğunu. Bunu bilse bilse esgi garagol gomutanları bilir. Aha bu gomutan da bilmez. Esgi nüfus müdürleri,esgi nahiye müdürleri bilir.

Veli böyle tatlı tatlı anlatıyor. Dinleyenler gülme krizinde. Dinleyicilerden biri gülmeyi kesip sordu:

-Onlar nirden biliyo ki?..

Veli anında yanıtladı:

-Onnarın ağzı guzu etine alışgın. Domuz eti dişlerine dokanır. Ordan bililler...

Dinleyiciler gülmekten bir hal oldu. Meclis dağıldı. Evli evine köylü köyüne...Birkaç gün sonra Gurden Muhtarı Boğazlıyan’da kaymakamlığa geldi. Kaymakam muhtarı görünce:

-Şu senin şapkalı hısımın yanıma gelsin de bir konuşalım. O gündür bu gündür yaban domuzuna bulduğu çare aklıma geldikçe gülmekten kendimi alamıyorum, dedi.

21.10.2015